ملیت : ایرانی - قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(1288 -1220 ق)، نقاش. اهل شیراز و به نقاش گلها مشهور بود و در چهرهپردازى و شبیهسازى به شیوهى ایرانى و فرنگى استادى یگانه بود، تا آنجا كه مىتوان او را در ردیف نقاشان شبیهساز و چهرهپرداز آن زمانها، از قبیل آقا صادق و آقا نجف دانست. لطفعلى در منظرهپردازى و آرایش گلستان و دشت و دمن نیز هنرمندى چیرهدست و در آبرنگ و سیاه قلم و كارهاى روغنى (قلمدان و جلد سازى) و تذهیب و حل كارى و ساختن انواع مرغشها مهارت فوقالعادهاى داشت. استاد محمد حسن، نقاش و مذهب نامى شیرازى، از استادان وى بود. او به نواحى قفقاز و گرجستان سفر كرد و آثارى هم در این سفرها از خود به یادگار نهاد. لطفعلى سالهاى آخر عمر خود را به دلیل سرقت آثار گرانقدرش در ناراحتى و پریشانى گذراند و در شیراز درگذشت. از آثار وى: جلد گل و مرغى قرآن كوچكى، به خط محمد شفیع وصال شیرازى، كه با خط طغرایى بسیار ریزى رقم نهاده: «راقمه العبد الاقل لطفعلى 1257»؛ قلمدان گل و بوتهاى ظریفى، با رقم: «راقم العبد الاقل لطفعلى 1262»؛ تصویر دو دختر، در شیوهى فرنگى، با رقم: «مشق حقیر لطفعلى الشیرازى سنه 1265»؛ تصویر دسته گل سرخى كه به سیاه قلمى ساخته و با سایههاى آبرنگى ترسیم نموده است، با امضاى طغرایى و تاریخ 1267 ق؛ تصاویر «شاهنامه» فردوسى، به خط محمد داورى، كه به غیر از چند تصویرى كه توسط داورى و فرهنگ، برادرش، ترسیم یافته، تماما به دست استاد لطفعلى فرجام پذیرفته است؛ قاب آینه مصورى كه چهرهپردازى و گل و مرغ سازى را یك جا عمل آورده و با تذهیب و آرایش استادانهاى به اتمام رسانده است و به خط طغرایى رقم نهاده: «راقم العبد الاقل لطفعلى 1282». در «احوال و آثار نقاشان» به سیزده اثر دیگر وى اشاره شده است.
