ملیت : ایرانی - قرن : 13 منبع : فرهنگ فارسی معین (جلد پنجم)
(ع. پرورده پادشاهى (كشور)) ابوالحسن بن (میرزا) محمد بن (میرزا) ابوالحسن بن قاضى عبدالمطلب غفارى كاشانى نقاش معروف ایرانى (ف. 1281 ه.ق.) جد وى ابوالحسن نقاش مؤلف «تاریخ گلشن مراد» است، و او چون علاقه و شوقى تام به نقاشى داشت، در اواسط سلطنت محمد شاه قاجار به یارى حسینعلى نظامالدوله به ایتالیا رفت و در آنجا به آموختن نقاشى پرداخت. در اواخر پادشاهى محمد شاه به ایران بازگشت و به سمت نقاشباشى دربار منصوب و مورد توجه گردید. در سال 1273 ه.ق. مورد تشویق ناصرالدین شاه واقع شد و یك جعبه سنگ نقاشى طلا كه در وسط آن گل الماس گرانبهائى قرار داشت بدو اعطا شد. در سال 1277 ه.ق. به ریاست دارالطباعه دولتى منصوب گردید و روزنامه دولتى از این زمان به تصاویرى به قلم ابوالحسنخان منتشر مىشد. در سال 1278 لقب «صنیعالملك» یافت و مأمور تأسیس مدرسه نقاشى گردید. در سال 1279 با اعطاى یك قطعه نشان سرتیپى و حمایل آن مفتخر شد و دو سال بعد در 54 سالگى درگذشت. از آثار مهم او، صف سلام ناصرالدین شاه در تالار نظامیه است كه تا چند سال پیش در سالن عمارت «لقانطه» نصب بود، و پس از خراب كردن آن عمارت به موزه ایران باستان منتقل شد (كارنامه بزرگان ایران)
