ملیت : ایرانی - قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(1330 -1276 ق)، خطاط، نقاش و شاعر، متخلص به طرب. ملقب به ملك الشعراء. وى پدر استاد جلالالدین همایى است. او را متو افهانى شیرازى گفت، چرا كه محل تولد و نشوونما و مدفن او در اصفهان بوه و به این اعتبار اصفهانى است، اما به رعایت نسب و نژاد پدر و اسلافش، اصلش شیرازى است. طرب چهارده ساله بود كه پدرش درگذشت و عنقا، برادر بزرگتر وى، تعلیم و تربیت او را بر عهده گرفت. در حدود 1313 ق به تهران آمد و عضو انجمن ادب شد و در یكى از قصاید خود كه آن را «قصیدهى انجمنیه» نامیده، نام شاعران آن زمان تهران را كه عضو انجمن بودهاند، آورده است. از استادان وى مىتوان، آخوند ملا محمد كاشانى، میرزا محمد باقر چهارسویى و میرزا ابوالحسن جلوه را نام برد. او در خط شاگرد میراز عبدالرحیم افسر بود، اما در شیوهى خط مدتها از روى خط میرعماد و محمد صالح و آقا محمد باقر سمسورى و رضا قلى ادیب شیرازى مشق مىكرد، تا خود صاحب شیوهاى ممتاز گردید. در كتیبهنویسى هم مهارتى بسزا داشت و نمونهى كتیبه نویسیهاى او در مسجد ركنالملك تخت فولاد و مسجد آخوند ملا محمد حسین كرمانى و سراى ملك در بازار شاه اصفهان و غیره به یادگار مانده است و از خطوط چاپى او هم دو اثر باقى است: یكى «ترجیع بند» عرفانى خود اوست و دیگر چند قصیده و قطعه، از خود او كه در اثناء و پایان «دیوان» پدرش، هماى شیرازى ، در 1330 ق به چاپ رسیده است. طرب علاوه بر كتابت گوناگون، در مركبسازى و ساخت جوهر قرمز دانه و حلكارى و طلاسازى و زرافشان كردن كاغذها و نیز در شناختن خطوط اساتید نستعلیق و تقویم قطعات و مرقعات و كتب نفیسه مهارت بسیار داشت و از وى «دیوان» شعرى به جاى مانده است. وى در اصفهان وفات یافت و در صحن امامزاده احمد، در جوار مزار پدرش، به خاك سپرده شد.
