ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
تولد: 1347، تهران. درگذشت: 22 اسفند 1363، تهران. حسین گلگلاب، فرزند میرزا مهدىخان مصورالملك (نقاش و عكاس دورهى قاجار)، تحصیلات ابتدایى را در مدرسهى علمیه و متوسطه را در دارالفنون به سال 1295 به پایان رسانید. از سال 1298 كه تدریس علوم طبیعى مدرسهى دارالفنون را عهدهدار شد تا سال 1307 دوازده جلد كتاب در رشتهى علوم طبیعى تألیف نمود. ضمنا در دانشكدهى حقوق به تحصیل پرداخت و به دریافت دانشنامهى لیسانس در رشتهى قضایى و علوم سیاسى در سال 1301 نایل آمد. به سال 1307 تصدى كارهاى عملى گیاهشناسى در دانشكدهى پزشكى به عهدهى وى محول شد و از سال 1307 تا 1313 در دبیرستان نظام و دانشكدهى پزشكى تدریس گیاهشناسى را بر عهده داشت. به سال 1314 كه كلاس مقدمات طب به دانشسراى عالى انتقال یافت، به معاونت دانشسراى عالى و دانشكدهى علوم و ادبیات منصوب گردید و در همین سال طبق مقررات قانون دانشگاه به دریافت درجهى دكترى در رشتهى علوم نایل شد و به تدریس فیزیولوژى گیاهى در دانشسراى عالى و گیاهشناسى در دانشكدهى پزشكى پرداخت. در سازمان نوین دانشكده به استادى كرسى بیولوژى گیاهى و ریاست آزمایشگاه مربوطه انتخاب گردید. دكتر گلگلاب در سالهاى 1324 و 1326 علاوه بر تدریس به معاونت دانشكدهى پزشكى منصوب شد و تا سال 1327 در این سمت خدمت كرد و از پس از معاونت كنارهگیرى كرد و فقط به تشكیل فرهنگستان، به سبب تخصص در معادلیابى در رشتههاى علمى، به عضویت پیوستهى این مؤسسه برگزیده شد و در سال 1315 سردبیرى فرهنگستان نیز به وى واگذار شد. علاوه بر كتابهاى متوسطه تألیفات دكتر گلگلاب به شرح زیر است: پاپاننامهى دكترى راجع به «نباتات» ایران كه خلاصهى آن در سال 1313 به چاپ رسید، در این پایاننامه شش هزار گیاه كه در ایران مىروید توصیف شده است ؛گیا (راهنماى گیاهى)؛ گیاهشناسى (براى دانشجویان دانشكدهى پزشكى)؛ فرهنگ گیاهان معمولى و دارویى؛ تدوین برخى از كتابهاى درسى گیاهشناسى، زمینشناسى، تشریح و فیزیولوژى حیوانى و شیمى براى دبیرستانها و دانشگاهها (از سال 1312 الى 1326)؛ تاریخ طبیعى (در قسمت هاى مختلف)؛ جغرافیا (1310)؛ مشخصات جغرافیاى طبیعى ایران (تألیف م. پتروف، ترجمه از روسى، 1336)؛ ترجمهى بیش از پنجاه قطعه نمایش كلاسیك براى هنرستان هنرپیشگى (برخى از این نمایشنامهها در مجلات به چاپ رسیده است)؛ ترجمهى كامل «اپراى كارمن» به نظم فارسى كه مطابق با آهنگ هاى اصلى است؛ ترجمهى كامل «اپراى فوست» به نظم فارسى مطابق با آهنگهاىاصلى. وى موسیقى مىدانست و سرود هم مىساخت. از جمله سرودهایى كه ساخته است، مىتوان به این دو عنوان اشاره نمود: «اى ایران اى مرز پر گهر» و «آذربایجان». (1365/ 1363 -1274 ش)، نویسنده، مترجم، موسیقیدان و استاد دانشگاه. وى در تهران به دنیا آمد. پدرش نقاش و عكاس دورهى قاجار بود. تحصیلات ابتدایى را در مدرسهى علمیه، در محضر استادانى چون: عبدالعظیم قریب، میرزا ابراهیم قمى مسعودى، غلامحسین رهنما و شمسالعلماء قریب شروع كرد و دورهى متوسطه را در دارالفنون به پایان برد. در دورهى متوسطه، علاوه بر زبان انگلیسى و فرانسه، مقدمات زبان روسى را در كلاس اسكندرخان ماردیروسیان فراگرفت. پس از پایان دورهى متوسطه به تدریس در مدرسهى دارالفنون مشغول شد. در 1301 ش به دریافت لیسانس حقوق نایل آمد و در 1307 ش به تدریس در مدارس نظام منصوب شد. وى داراى لیسانس در رشتهى قضایى و علوم سیاسى و دكترا در رشتهى علوم بود. او به تدریس فیزیولوژى گیاهى، در دانشسراى عالى و گیاه شناسى، در دانشكدهى پزشكى پرداخت و در سازمان نوین دانشكده به استادى كرسى بیولوژى گیاهى و ریاست آزمایشگاه مربوطه انتخاب شد. دكتر گل گلاب علاوه بر تدریس مدتى به معاونت دانشكده پزشكى منصوب گردید. وى مدتى نیز سردبیر فرهنگستان بود. او در دورهى تحصیلات متوسطه در محضر درس آقا حسنقلى، استاد تار، به فراگیرى این هنر نیز پرداخت و با مقدمات موسیقى ایران آشنا شد. سپس در مدرسهى موسیقى كلنل علینقى وزیرى ثبت نام كرد و به تشویق وزیرى چندین سرود و تصنیف به عنوان نمونه تهیه كرد كه مورد پسند قرار گرفت. وى همچنین با انجمن موسیقى ملى در زمینهى تصنیف و سرود همكارى داشت. سرودهاى «اى ایران» و «آذربایجان» از آثار هنرى اوست. گل گلاب به نقاشى، عكاسى و شعر نیز علاقهمند بود. او در زمینهى واژهیابى معادل در رشتههاى علمى تخصص داشت و عضو فرهنگستان ایران بود. از آثار علمى وى: «تاریخ طبیعى»، تشریح و فیزیولوژى حیوانى؛ «تاریخ طبیعى»، زمین شناسى؛ «تاریخ طبیعى»، گیاه شناسى؛ «تاریخ طبیعى»، قسمت چهارم، «حفظ الصحه»؛ «پایاننامه دكترا»، دربارهى نباتات ایران؛ «فرهنگ گیاهان معمولى و دارویى»؛ «شیمى فلزات»؛ «جغرافیا»؛ ترجمهى «مشخصات جغرافیاى طبیعى ایران».[1]
