ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : گلزار مشاهیر
مترجم، مؤلف. تولد: 1287. درگذشت: پاییز 1367. علىاكبر شهابى مدتى دبیر دبیرستانها بود و سپس به دانشگاه منتقل شد و تدریس زبان عربى را عهدهدار بود و به استادى دانشگاه رسید. چندى به ریاست ادارهى اوقاف منصوب شد. از تألیفات اوست: احوال و آثار محمد بن جریر طبرى (1335)؛ اصول الصرف (دو جلد)؛ اصول النحو (1340)؛ ترجهى تعبیر رؤیا (از ابن سینا، 1316)؛ نظامى شاعر داستانسرا (1337)؛ ماجراى تغییر خط (1338)؛ و چند رساله و كتاب دیگر از جمله رسالهاى در تاریخچهى اوقاف و رسالهاى در روابط ایران و هند. وى همچنین مقالههایى براى روزنامهها و مجلات و از جمله «وحید»، «كیهان» و «یغما» مىنوشت. (1367 -1287 ش)، استاد دانشگاه، نویسنده و محقق. در تربت حیدریه متولد شد. تحصیلات ابتدایى را در زادگاه خویش و نزد پدر و برادر، علامه محمود شهابى، به انجام رساند. سپس براى ادامه تحصیلات به شهرهاى مشهد، اصفهان و تهران سفر كرد تا اینكه از دانشكدهى الهیات دانشگاه تهران با احراز رتبهى اول موفق به دریات مدرك لیسانس در رشتهى منقول شد و از همان زمان خدمات فرهنگى خویش را آغاز نمود و به تدریس در دانشكدهى حقوق دانشگاه تهران و دانشكدهى الهیات مشهد پرداخت. در خلال این مدت به كسب مدرك دكترى نایل آمد. وى مدتى نیز عهدهدار سمتهاى وابستهى فرهنگى ایران در افغانستان و مدیر كل اوقاف كشور در سالهاى پیش از كودتاى 28 مرداد بود. دكتر شهابى در شمار پژوهندگان و محققان معارف اسلامى بود. از آثار وى: «اصول النحو»، عربى؛ «اصول الصرف»، عربى؛ «اصول روانشناسى تربیتى»؛ تصحیح «رسالهى صناعیهى» میرفندرسكى؛ «نظامى شاعر داستانسرا»؛ «روابط ادبى ایران و هند و تاثیر روابط ایران و هند در ادبیات صفویه»؛ «تاریخ وقف در اسلام»؛ «همبستگى تشیع و تصوف»؛ «شیعه شناسى»؛ ترجمه «تعبیر رویا»، بوعلىسینا.[1]
