ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد اول)
معروف به ظهیرالاسلام، فرزند میر سید زینالعابدین امام جمعه تهران، متولد 1260. مادرش ضیاءالسلطنه دختر ناصرالدین شاه بود. از پنج سالگى به كسوت روحانیت درآمد و پس از انجام تحصیلات مقدماتى به تحصیل علوم اسلامى و فقه و اصول پرداخت. محضر اساتیدى مانند حاج سید محسن عراقى و شیخ مهدى اشتهاردى و آقا سید على نجفى و شیخ عبدالعلى همدانى را درك نمود. در 1323 قمرى با دختر مظفرالدین شاه ازدواج نمود. همان سال نیابت تولیت مدرسهى عالى سپهسالار را عهدهدار شد. دو بار هم نایبالتولیه آستان قدس رضوى شد. به هنگام قیام كلنل محمدتقى خان وى نایبالتولیهى آستان قدس رضوى بود. روابط او با والى (قوامالسلطنه) حسنه نبود. در تشویق و ترغیب كلنل نسبت به بازداشت قوام نقش مهمى داشت. در دورهى دوم سنا سناتور بود. در اواخر دورهى سناتورى خود در مظان اتهاماتى قرار گرفت، مورد تعقیب واقع شد و از وى سلب مصونیت گردید. در 1344 به سن 84 سالگى درگذشت. تا 1316 در كسوت روحانیت بود. در عمر خود مسافرتهاى زیادى به كشورهاى مختلف نمود و چند بار نیز به عنوان سفیر فوقالعاده و امیرالحاج به عربستان سعودى رفت. دو تن از برادران او به نام سید ابوالقاسم و سید محمد امام جمعههاى تهران بودند. تلاش وى براى احراز مقام امامت جمعه به جائى نرسید. از ثروت بهرهى كافى داشت. در 1301 به اتهام توطئه علیه قوامالسلطنه نخستوزیر وقت و سردار سپه وزیر جنگ به اتفاق مشارالملك وزیر دربار احمدشاه تحت تعقیب درآمد و مدتى بازداشت شد. سرانجام با شفاعت احمدشاه خلاص یافت و تدریجاً خود را به سردار سپه نزدیك كرد و جزء محارمین او درآمد. در ابتداى حكومت رضاخان چند مأموریت سیاسى و روحانى به او داده شد و با سران بعضى از كشورهاى اسلامى ملاقات و مذاكره كرد. فرزندان وى نام خانوادگى ظهیر را براى خود انتخاب كردند.
