ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
فرزند میرزا ابوالقاسم خان در 1265 متولد شد. بعد از انجام تحصیلات ابتدائى و متوسطه به كمك عموى خود كه منشى سفارت روسیه در تهران بود، براى ادامهى تحصیلات به پطرزبورگ رفت و در آنجا مجدداً دورهى متوسطه و عالى را در رشتهى حقوق به پایان رسانید. پس از مراجعت به ایران چندى در وزارت امور خارجه مصدر خدماتى شد و تا ریاست اداره ترقى كرد و بعد به ریاست شیلات شمال منصوب شد. در 1301 با علىاكبر داور محشور و نزدیك شد و از پایهگذاران حزب رادیكال و دنبالهروى خط سیاسى داور بود. در 1301 با كمك و مساعدت حزب رادیكال، به معاونت وزارت معارف منصوب گردید و ضمناً در مدارس عالى حقوق و علوم سیاسى تدریس مىنمود. در 1306 در تشكیلات نوین دادگسترى با تربهى 9 قضائى به مستشارى دیوان عالى تمیز منصوب گردید و قریب 6 سال در آن سمت باقى ماند. در 1312 استاندارى فارس به عهدهى او قرار گرفت و در احیاء آثار باستانى فارس جد و جهدى از خود معمول داشت. در 1314 وقتى على منصور ظاهراً به اتهام اخذ رشوه از شركت كامپاكس بركنار و بازداشت شد، آهى به جاى او به وزارت طرق منصور گردید و قریب سه سال در آن شغل مستقر بود و اتصال خطوط راهآهن شمال و جنوب در دوران تصدى او انجام گرفت. در نیمهى دوم سال 1317 بركنار و زندانى شد. علت بركناریش سوءظنى بود كه رضاشاه به او داشت چون تحصیلكردهى روسیه بود و با سفیركبیر شوروى حشر و نشر زیادى داشت، شاه به او ظنین شده بود. در یكى از ملاقاتها به رضاشاه گفته بود مردم از حكومت رضایت ندارند. همین جلسه موجب عصبانیت فوقالعادهى شاه شد و دستور داد شهربانى او را توقیف كند و پروندهاى در دادگسترى برایش درست كردند تا سرانجام بر اثر مجاهدت دكتر احمد متین دفترى وزیر دادگسترى محاكمهى او سر نگرفت و از وى رفع اتهام گردید و مدتى بیكار ماند تا اینكه در تیر ماه 1319 در كابینهى على منصور به سمت وزیر دادگسترى تعیین و معرفى شد. در شهریور 1320 پس از حملهى شوروى و انگلیس به مرزهاى ایران، على منصور از نخستوزیرى كنارهگیرى كرد. رضاشاه ریاست دولت را به آهى تكلیف نمود ولى او زیر بار نرفت و به لطائفالحیل او را راضى كرد كه باید در این موقع خطیر یكى از رجال باتجربه و پرسابقه در رأس دولت قرار بگیرد و شاه این پیشنهاد را پذیرفت و ریاست دولت را به فروغى واگذار كرد. شغل آهى در كابینهى جدید همچنان وزارت دادگسترى بود. دولت فروغى از نخستین روزهاى تشكیل با مشكلات بسیار بزرگى مواجه بود كه از همه مهمتر ترك مخاصمه و تعیین تكلیف رضاشاه و بالاخره انعقاد پیماننامهاى با دولتین شوروى و انگلیس بود. آهى در حل مشكلات نقش مهمى داشت. در حقیقت قائممقام نخستوزیر و كارگردان دولت بود. در مذاكرات با سفراء شوروى و انگلیس آهى نقشآفرین شد. پس از استعفا و خروج رضاشاه از ایران، فروغى مجدداً با رأى تمایل نمایندگان مجلس به ریاست دولت رسید و آهى همچنان در كابینه با سمت وزیر دادگسترى باقى ماند. فروغى بعلت كسالت و كهولت غالباً قادر به حضور در مجلس شوراى ملى نبود و تمام وظایف او را در مجلس، آهى انجام مىداد. در سومین ترمیم كابینه باز هم شغل او محفوظ ماند و به هنگام طرح پیمان سهجانبهى بین ایران و متفقین، دفاع اصلى از آن به دوش او قرار گرفت. در اوایل اسفند 1320 در چهارمین ترمیم كابینه، فروغى شغل آهى را تغییر داد و او را به وزارت اقتصاد و خواروبار و كشاورزى منصوب نمود. پس از معرفى هیئت دولت جدید، مجلس با اكثریت ضعیفى دولت را تأیید كرد ولیكن رأى مجلس مورد قبول فروغى واقع نشد و طبعاً خود و وزیران استعفا دادند. على سهیلى جانشین فروغى در هیئت وزیران خود، آهى را به سمت وزیر دادگسترى معرفى نمود و ضمناً براى سفارتش در مسكو از دولت شوروى تقاضاى آگرمان كرد و در اوایل 1321 به مسكو رفت و قریب چهار سال در آنجا سفارت داشت. در 1325 در اثر بیمارى به تهران بازگشت و سرانجام در همان سال در اثر بیمارى سرطان درگذشت. (1325 -1265 ق)، مترجم. پسر میرزاابوالقاسم آهى سفیر ایران در مسكو بود. در تهران متولد شد. تحصیلات خود را در رشتهى حقوق و اقتصاد در مسكو به پایان رسانید. مشاغل گوناگونى را عهدهدار شد. استاد مدرسهى علوم سیاسى تهران، معاون وزارت معارف، وزیر راه و دادگسترى، سفیر ایران در مسكو از 1321 ش تا پایان عمر در اواخر عمر به علت كسالت شدید به تهران بازگشت و در تهران درگذشت.[1]
