“ خداوند را جز آن گونه كه خود را توصيف نموده است نتوان وصف كرد . چگونه مي توان آفريننده اي را كه حواس واوهام از دستيابي  به گوشه اي از كبرياي او ناتوان ودر مانده شده است وصف نمود نه چشمها او را در يابد ونه تعاريف بر او منطبق گردد , بسي والا تر است از توصيف وصف كنندگان , در عين نزديگي دور است ودوري حق عين نزديك است . قرب وبعد در باره  خدا مفهوم خود را از دست مي دهد وخداوند در اوج دوري كه نزديك است ودر حالي كه نزديك مي باشد دور است او “ كيفيت “ را آفريد لذا بدوگفته نميشود“چگونه“است ومكان رابه وجود آورد پس نبايدگفت خدا“كجاست“زيراحضرت باريتعالي رامكان وكيفيت نباشد واين دوازمختصات ممكنات است.اوست خداي واحد احد يگانه , بي نياز,نه زاده است ونه مي زايدوهمتايي ندارد,جلال خداوندي معزّزباد.

اي فتح ! همانطور كه با صفات معمولي والفاظ نارسا نمي توان به كنه ذات خدا رسيد , ذات پاك محمد مصطفي را كه خداوند نامش را در كنار خود ذكر كرده است واو را شريك در بخشش خود معرفي كرده است وطاعتش را به مسلمانان فرضي نموده است نمي توان به دقت وصف نمود زيرا خداوند درباره برگزيده ورسول خود مي فرمايد : “ وما نقموا الاّ ان اغناهم الله ورسوله من فضله “

ومنافقان به كينه توزي بر نخاستند مگر آنكه خدا ورسول آنان را از بخشش وفضل خويش بي نياز ساخته بودند .

وكيفر مخالفت با دستور پيامبر را عذاب دوزخ ولباسهاي آتشين قرار مي دهد .چونكه مي فرمايد (كافران مي گويند ) اي كاش ! خدا را اطاعت  مي كرديم واي كاش ! رسول را اطاعت مي نموديم .(الاحزاب 66)

 اي فتح! اگر نيك بنگري ذات ائمه را نيز نمي توان به درستي وصف كرد زيرا خداوند اطاعت از آنان را مانند اطاعت از پيامبر قرار داده وفرمده است : “ واطيعوا الله واطيعوا الرسول واولي الامر منكم “ از خداوند اطاعت كنيد واز پيامبر واولي الامر پيروي نماييد (النسا ء 59) .

وباز فرموده است :“‌ ولو ردّوه الي الرسول والي اولي الامر منهم“ واگر آنان كار خود را به پيامبر واولي الامر ارجاع مي دادند ...“ نساء83

وهمچنين فرموده است :“‌ انّ الله يأمركم ان تؤدّوا الامانات الي اهلها “ خداوند به شما فرمان مي دهد تا امانات را به اهلش باز پس دهيد .

وفرمود“ فاسئلوا اهل الذكر ان كنتم لا تعلمون “   اگر نمي دانيد از اهل ذكر بپرسيد

وبدين گونه خداوند عظمت اهل بيت را نشان داده است .

اي فتح ! خوب توجه كن نه تنها خداوند , پيامبر اكرم وفرزندان فاطمه زهرا را نمي توان كما هو حقه وصف كرد بلكه شيعه حقيقي ما نيز فراتر از وصف مي باشد...(كشف الغمة ص176)

با گذشت دوران مامون ومعتصم ،متوكل جانب ابن حنبل را گرفت واين بار اعتقاد به قديم بودن قرآن بر ديگران تحميل شد . افزون بر آن ، دولت متوكل ، به ترويج مذهب اهل حديث با تعريفي كه  ابن حنبل برايش درست كرده بود ، پرداخت  ومذاهب ديگر را به عنوان ”بدعت“ انكار كرد . درست در همين دوره بود كه عنوان (سني) به اهل حديث  داده شد وديگران اهل ”بدعت“ خوانده شدند. نكته جالب آن است كه مساله خلق يا قديم بودن قرآن چندان در ميان شيعيان انعكاسي نداشت . دليل آن نيز اين بود كه طرح اصل مساله ، امري نابخردانه وبي معنا بود .

تا آنجا كه مي دانيم در روايات اهل بيت وسخنان اصحاب ائمه هدي (ع) بحثي در اين زمينه به ميان نيامده وشيعيان در باره آن سكوت اختيار كرده اند. در حال حاضر نامه اي از امام هادي (ع) دردست است كه طي آن به يكي از شيعيان خود دستور مي دهد در اين زمينه اظهار نظر نكرده وجانب هيچ يك از دو نظر ؛ حدوث يا قدم قرآن نگيرد . آن حضرت در نامه خود چنين نوشته اند :

بسم الله الرحمن الرحيم ، عصمنا الله وايّاك من الفتنة ، فإنْ يفعل فقد أعظم بها نعمة وإنْ لا يفعل فهي الهلكة ؛ نحن نري أنَّ الجدالَ في القرآن بدعة ، اشتركَ فيها السائل والمجيب ، فيتعاطي السائل ماليس له ، ويتكلف المجيب ماليس عليه ، وليس الخالق الا الله عزّوجل ، وما سواه مخلوق ، والقرآن كلام الله ، لا تجعل له اسماً من عندك فتكون من الظالمين جعلنا الله واياك من الذين يخشون ربهم بالغيب وهم من الساعةِ مشفقون .

خداوند ما  وتو را از ابتلاي در فتنه برحذر دارد ! اگر خود را از آن دو  نگاه داري ، نعمتي را بزرگ داشته اي وگر نه به هلاكت خواهي افتاد .

به عقيده ما جدال وگفتگو درباره قرآن بدعت است ودر گناه ومسؤليت آثار زشت ناشي از آن ، سؤال كننده وجواب دهنده هر دو شريكند ؛ زيرا سؤال كننده بي جهت درباره آنچه كه بر عهده اش نيست مي پرسد وجواب دهنده را بدون هيچ دليلي درباره چيزي كه به پاسخش مكلف نيست به زحمت مي اندازد .

آفريننده اي جز خدا نيست وغير او ، همه آفريدگان او هستند ؛ قرآن كلام خدا است از پيش خود اسمي بر آن نپذير كه در اين صورت از ستمگران خواهي بود . خداوند ما وشما را از افرادي كه ايمان به غيب آورده واز خدا وروز جزا مي ترسند قرار بدهد .

اين موضوع گيري ،  سبب شد تا شيعيان گرفتار اين بحث بي حاصل نشوند.

اى مرد اگر تو نیز مى دانستى آنچه كه من مى دانم و بر زبان جارى مى كردى آنچه كه من جارى كردم هر آینه از آب مى گذشتى ، و قدمت تر نمى شد پس خیبرى دید كه على علیه السلام خطابى به آن كرد كه آب چون سنگ بسته شد و از آن گذشت و پایش تر نشد خیبرى بسیار تعجب كرد پس آن حضرت فرمود: اى خیبرى تو چه چیز مى دانستى كه به زبان جارى كرده و از آب گذشتى خیبرى گفت : من نام وصى حضرت خاتم الانبیاء صلى الله علیه و آله را به زبان جرى كردم آن حضرت فرمود: كه اى خیبر وصى حضرت رسالت پناهى من هستم .
چون خیبرى این را شنید به دست و پاى آن حضرت افتاده ایمان آورد و به شرف اسلام مشرف شد

منبع: کتاب داستانهایى از انوار آسمانى

به این دلیل که در مسیحیت، مهمترین آموزه ای که به آن فکر می شود، تحول است. تفکری که در ابتدائی ترین تا پیچیده ترین آموزه مسیحیان به چشم می خورد، آئین تحول است. خدائی که همچون مسیح بر زمین می شود تا بار گناهان آدمیان را بر دوش کشد تا شراب و نانی که در مراسم عشاء ربانی، تحول یافته و تجسید می شود. بنابراین تحول، یکی از بنیادی ترین آموزه های مسیح است که در انتظار به آخرالزمان نیز تجلی پیدا می کند. انتظار در نزد ما، این طور نیست که بنشینیم و صرفا دعا بکنیم که کسی بیاید (این متحجرانه است) و اینگونه نیست که سعی کنیم خودمان اوضاع دنیا را به هم بریزیم و خراب کنیم تا مقدمات ظهور منجی فراهم شود یا حتی دست به کار شویم تا همه دنیا همچون ما فکر کنند(این هم ظاهرا به نظر شما متجددانه است) بلکه متحولانه است. یعنی باید شما را از پوست و استخوان و خون جدا کند و شما ر ا با همه زندگی تان به چیزی تبدیل کند که جنبه خدایی شما را به ظهور برساند.

مسیح برای به فعلیت رساندن همین جنبه متحولانه است که به زمین آمد و این همان چیزی است که انسان را از حیوان جدا می کند. اینکه انسان می تواند متحول شود. همانطور که نان و  شراب متحول می شوند و تبدیل به چیز دیگری می شود.

چرا انتظار در مسیحیت

انتظار در مسیحیت به انتظار نشستن نیست. نه منعفل است و نه فعال. زیرا بر طبق آموزه های مسیحیت، انسان باید به گونه ای زندگی کند که امروز او با دیروز و فردا تفاوت نداشته باشد. همین امروز است که می توان فردا را بنا کرد و حتی گذشته را تغییر داد. شما می توانید گذشته را تغییر بدهید، حال را بسازید و آینده را به وجود آورید. اگر بدانید که در انتظار خودتان هستید، مسیح به روی زمین آمد تا این قوه درون شما را فعال کند. هر کدام از شما می تواند متحول شوید. از کار نکردن دست بکشید، به رشد و حرکت و فعالیت دست بزنید. خودتان را بشناسید، تا هر چیزی که پیرامونتان وجود دارد را بشناسید.

آینده انتظار

آینده مال ماست. هر چه که باشد، آن را به دست می آوریم. این ندای آسمانی است که ما را فرا می خواند. طوری متنظر باشید که شما را متحول کند و به گونه ای متحول شوید که چهان پیرامونتان را هم متحول کند. تحول در زندگی، تحول در مرگ و تحول در ایمان به مسیح. آینده مال ماست.