سلام...

شرمنده ام از تأخیر طولانی...

نظرات رو میخوندم و جوابم میدادم...ولی..دستم به نوشتن نرفت...

الانم برای شکایت اومدم از بی وفایی مردم....از بی دردا...

شکایت از آدما...از نامردی و....

خسته ام کردید....

چقدر بچه اید...چقدر ...

امروز فهمیدم که چرا آقام نمیاد...

بعضی وقتا فک میکنم ...هرچه میکنم به جایی نمیرسه...

هیچ نتیجه ای نمیبینم....

میدوم ...ولی به جایی نمیرسم...

شاید اشتباه دارم میرم...نمیدونم و نمی فهمم...

آه....

در رفتن جان از بدن گویند به هر نوعی سخن ...من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم میرود

دلم گرفته این روز ها دلم تنگ است.....میان ما و رسیدن هزار فرسنگ است

هوای این شهر مرا از نفس انداخته است

به هوای حرم کرب وبلا محتاجم

راهپیمایان کربلا!

به هوش باشید!

اگر میانه ی راه، مردی دیدید بلند قامت ، دلربا، با چشمهایی مهربان و نگاهی بس بزرگ،

اگر دیدید تمام راه خون می گرید،

اگر شیرخواره می بیند، پای تاول زده می‌بیند، دخترکی دست در دست پدر می‌بیند و دیگر تاب رفتنش نمی‌ماند...

اگر مردی را دیدید که دو برادر می‌بیند، جوان در پشت سر پدر می ب‌یند، یا زنان چادر به سر می‌بیند و فریاد گریه اش بلند می‌شود....

به رسم اعراب با معرفت، آب بر پایش نه، بوسه بر خاک پایش زنید که مطاف ملائک است!

اگر دیدید مردی این چنین ، تنها و بی همراه ، قدم بر می داشت...

                    شگفتتان نباشد...

                           عمری است که تنهایش گذاشته ایم

آقا قسم به جان شما خوب میشوم
باور کن آخرش به خدا خوب میشوم
این روزها ز دست خویش شاکی ام
قدری تحمل بنما خوب میشوم
حتی اگر گناه خلایق کشم به دوش
با یک نگاه لطف شما خوب میشوم
من ننگ و عار حضرتتان تا به کی شوم؟!
کی از دعای اهل بکاء خوب میشوم؟!
با یک دعای مادر دلسوز و مهربان
ام الأئمه النجبا خوب میشوم
جمعی کبوتر حرم فاطمه شدند
من هم شبیه آن شهدا خوب میشوم
من بدترین غلام حقیر ولایتم
ای بهترین امام بیا خوب میشوم
با این همه بدی به ظهور شما قسم
با یک نسیم کرب و بلا خوب میشوم

چشمانش داشت بسته میشد...

به احترام و علاقه به استاد هم که بود خودش رو نگه داشت...

نگهان حرفی زد که خواب از سرش پرید...انگار همه چی رو میدونست...

وسط حکمت اشراق از یکی از بزرگا گفت...

حرف او برایش تکراری بود...اما...

گفت: دیدین این آدما رو که  هی منتظرن آقاشون رو ببینه...؟؟!!

بابا تو خوب باش آقا خودش به دیدارت میاد...

یاد اون روز افتاد روی اولین پله....شنیده بود دختر یک بزرگی که خیلیم باایمان بود وقتی روی اون همون پله میرسه بغض میکنه...

آخه نمیدونسته چه جوری میون اون همه مرد طواف کنه...

یک دفعه مرد نورانیی(امام زمان) میان و میگن عبای من رو بگیر...و دنبالم بیا

هفت دور طواف کرد...انگار هاله ای نور دورش بود... به هیچ مردی برخورد نکرد...

وقتی طوافش تمام میشه دیگه امام زمان رو نمیبینه...

همش به اون دختر فکرمیکرد...

هر جوری که فکر میکرد آقا نباید میومد...و البته نیومد...

آن دختر مومن کجا و او کجا...

ولی میدونست امام زمان آنجاست...

آخه نیمه شعبان بود....

آقا بود همون جا بود...خیلی نزدیک بود ولی یک بارم ندیش...

از میون آسمان خراش ها ماه معلوم بود...

قسمش داد به ماه بنی هاشم...ولی..

دلگیر بود از دست خودش...دلگیر تر از همیشه...

این دفعه یک جور دیگه بود...حرف استاد به جونش نشست...

باور کرد که آقا میاد....اگه خوب باشه...اگه...

این انصاف است...

به همه جا باریدی...

همه جا را سفید کردی...اما...

دل من چی...

کاش به دل من هم می باریدی

شاید به خاطر تو سفید میشد...

شاید از این سیاهی رها می یافت..

شاید...

من در میان شما باشم یا نباشم به  همه شما وصیت میکنم:

که نگذارید انقلاب دست نااهلان و نامحرمان  بیوفتد

نگذارید پیشکسوتان شهادت و خون در پیچ و خم زندگی به فراموشی سپرده شود

فرزندانم بغض و کینه انقلابیتان را در سینه نگه دارید   و با خشم به دشمنان بنگرید 

و بدانید پیروزی از آن شماست

(قسمتی از پیام  امام بعد از پذیرش قطعنامه  598)

توصیه میکنم حداقل یکبار بخوانید