حجت الاسلام دکتر ساجدی در توضیح آثار نماز، با ذکر شروط این آثار بیان کرد: از شرایط صحت نماز، نیت اطاعت فرمان الهی است. آنچه باید هدف و نیت اصلی نمازگزار باشد، انجام وظیفه است؛ هرچند آرامش روان و برکات عظیم اخرویو دنیوی نمازی در پرتوی رعایت شرایط آن حاصل می­شود. از طرفی در بر شمردن آثار نماز بایسته است به همة آثار دنیوی و اخروی فعل و ترک نماز توجه داشت وآن را به یک اثر خاص دنیوی محدود نساخت.

نکتة مهم اینکه، بهره‌مندی از تأثیرات نماز در فرد و جامعه درگرو ترکیب جسم و روح آن است. به تعبیری، به مقداری که آداب و شرایط نماز بیشتر رعایت و به معانی و حکمت‌های آن بیشتر توجه شود، روح نماز تقویت شده،از فیض حضور الهی بهرة بیشتری نصیب نمازگزار می‌گردد و آثار مترتب بر آن افزایش می‌یابد. از طرفی، اگر فرد به حداقل آن اکتفا کند، آثار آن نیز به حداقل می‌رسد.

یکی از علما نقل می­کنند: در کاظمین، اولین بار در جوانی آیت الله بهجت را که دیدم، به ایشان گفتم: شما یک راهی را نشان بدهید تا آدم بشویم! گفتند: نماز اول وقت بخوانید. در دلم گفتم: حاج آقا تحویل­مان نگرفتند!

سال بعد جایی دیگر دیدمشان و گفتم این بار بپرسم ببینم راهی را که می­خواهند پیشنهاد کنند، چه راهی است؟ جلو رفتم، هنوز چیزی نگفته بودم. همین­جور که داشتند حرف می­زدند، گفتند: بعضی­ها می­ آیند پیش من می­گویند چه کار کنیم آدم بشویم، رشد بکنیم. سال بعد هم می­آیند می­گویند حاج آقا ما را تحویل نگرفته، دوباره می­خواهند سؤال کنند؛ در حالی که همان حرف بنده را گوش نکردند. بابا جواب همان است، همیشه جواب همان است. البته خود آن آقا می‌گفت: آقای بهجت درست می­فرمودند! من نماز عصرهایم را به وقت نمی­خواندم.^[1]

مرحوم علامه طباطبایی و آیت الله بهجت از علامه قاضی نقل می­کنند که ایشان می­فرمودند: اگر کسی نماز واجبش را اول وقت بخواند و به مقامات عالیه نرسد، مرا لعن کند!^[2]

پی نوشت ها: