پروردگارا مؤمن نزد تو چه جایگاهی دارد؟

امام باقر(علیه السلام) فرموده است: لمّا أسری بالنبیّ(صلّی الله علیه و آله) قال یا ربّ ما حال المؤمن عندک؟ قال: یا محمّد... ما یتقرّب إلیّ عبد من عبادی بشیءٍ أحبُّ إلیّ ممّا افترضت علیه، و إنّه یتقرّب إلیّ بالنافلة حتی أُحبّه فإذا أحببته کنتُ سمعه الّذی یسمع به و بصره الّذی یبصر به و لسانه الّذی ینطق به و یده الّتی یبطش بها؛ إن دعانی أجبته و إن سألنی أعطیته... ([1])؛
 پیامبر(صلّی الله علیه و آله) آن­گاه که به معراج برده شد گفت: پروردگارا مؤمن نزد تو چه جایگاهی دارد؟ خداوند پاسخ داد: ای محمد... کسی از بندگان من نمی­تواند با چیزی بهتر از واجبات به من تقرّب جوید. [اما] گاهی بنده­ی من با [خواندن] نافله آنچنان به من تقرب می­جوید که دوستش می­دارم و کسی را که دوست داشتم گوش او خواهم شد که با آن می­شنود و چشم او خواهم شد که با آن می­بیند و زبان او خواهم شد که با آن می­بیند و زبان او خواهم شد که با آن سخن می­گوید و دست او خواهم شد که با آن کار می­کند. [چنین بنده­ای] هرگاه مرا بخواند به او پاسخ خواهم داد و هرگاه چیزی از من بخواهد، آن را به او عطا خواهم کرد....

[1]. اصول کافی، ج 2، ص 352، ح 8 .