تفسیر سجود

سئل امیرالمؤمنین - علیه السلام - عن معنی السجود، فقال:
معناه: منها خلقتنی یعنی من التراب، و رفع رأسک من السجود معناه: منها اخرجتنی و السجدة الثانیة: و الیها تعیدنی، و رفع رأسک من السجدة الثانیة: و منها تخرجنی تارة اخری. و معنی قوله سبحانه ربی الاعلی: فسبحان انفة لله ربی و خالقی، والاعلی ای علا و ارتفع فی سماواته حتی صار العباد کلهم دونه و قهرهم بعزته و من عنده التدبیر و الیه تعرج المعارج؛
از امیرالمؤمنین (ع) معنی و تفسیر سجود را پرسیدند، حضرت فرمود: معنای سجود این است که خدایا! مرا از خاک آفریدی و چون سر از سجده برداری، بدین معنا است که مرا از بین برانگیختی و چون مجدداً سر به سجده نهی، یعنی این که دوباره مرا به زمین باز خواهی گرداند و سر برداشتن از سجده دوم یعنی این که مرا مجدداً از زمین برمی‏انگیزی و معنای سبحان ربی الاعلی چنین است: خداوند خالق و پروردگار من منزه است از صفات ناپسند و او در ملکوت خود علو و رفعت دارد، تا جایی که بندگان همگی تحت امر و مقهور عزت اویند و اوست که تدبیر امور بندگان، آسمان و زمین می‏کند و همه به سوی او عروج و پرواز می‏کنند.
(بحارالانوار، ج 85، ص 133، و 139)