پرخوری مانعی برای حضور قلب در نماز است
پرخوری مانعی برای حضور قلب در نماز است
نماز گزار برای این که بتواند با سکون و طمانینه در محضر خدا حاضر شود، بایستی تمام موانع را از سر راه بردارد، از جمله موانعی که باید برداشته شود، پرخوری، کثرت خواب، کسالت و خستگی، است. پرخوری علاوه بر مضرات جسمی و فیزیولوژیکی دارای مضرات روحی و روانی نیز هست که از جمله ناراحتیهای روحی آن، مانع بودن از قلب در نماز است.
چگونه آدمی که در طول شبانه روز دایماً در فکر خوردن غذاهای لذیذ بوده و انبار شکم را از انواع غذاها انباشته ساخته است، میتواند با خدای خویش خلوت کند و با او انس بگیرد؟ چگونه میتواند قلبش در نماز حاضر باشد؟ کسی که از خوردن و آشامیدن لذت میبرد و لذت را صرفاً در اینها میداند، چگونه لذت مناجات را چشیده و احساس لذت میکند؟
اندرون از طعام خالی دار تا درو نور معرفت بینی/ تهی از حکمتی، به علت آن که پری از طعام تا بینی.
البته آن چه مذموم است، پرخوری و افراط در خوردن است که اختلال در انگیزههای معنوی ایجاد میکند والا گرسنگی یک غریزه خدادادی است و آدمیان برای زنده ماندن و نیرو گرفتن باید غذا بخورند، بلکه گرسنگی زیاد و فشار حاصل از آن، موجب اختلال در انگیزههای معنوی، از جمله همین حضور قلب و اختلال در فعالیتهای عقلی میشود.
شفقنا
ادامه مطلب
بهترین سوغاتی یک مسلمان مشاهده آیات الهی و توحید است
بهترین سوغاتی یک مسلمان مشاهده آیات الهی و توحید است
بهترین سوغاتی که یک مسلمان از مسافرتش میبرد مشاهده آیات الهی و توحید است. آثار توحیدی خدای سبحان و ولایت اهل بیت(علیهم السلام) در همه عالم ظهور دارد.
او در ادامه بیان کرد: نمونه یک سوغاتی معنوی این است که وقتی عبداللهبنجعفر از حبشه برگشت خدمت پیغمبر(ص) رسید. پیغمبر فرمود این مدتی که حبشه بودی چه آوردی و چه دیدی؟ یعنی سوغات فرهنگی و دینی که از حبشه فراگرفتی چه بود؟ مرحوم کلینی(رضوان الله تعالی علیه) نقل میکند که عبداللهبنجعفر در برابر این سؤال پیغمبر(ص) به آن حضرت عرض کرد روزی من در حبشه مشغول رفتن بودم دیدم یک زنی زنبیلی بالای سر او بود و کالایی را حمل میکرد و یک رهگذر بدون رعایت ادب به این زن تَنه زد و زنبیل زن به روی زمین افتاد من این صحنه را که دیدم منتظر بودم که این زن در برابر این برخورد چه میگوید، دیدم این زن به آن شخص گفت: وای به حال تو آن روزی که خدای سبحان برای داوری در قیامت حضور پیدا کند! این سوغات مبدأ و معاد و عقیده به قیامت و مبدأ از عبداللهبنجعفر که در حبشه بود به عرض پیغمبر(ص) رسید.
آیت الله جوادی آملی در فراز دیگری از سخنان خود اذعان داشت: جهان یک مبدایی دارد به نام خدا و یک مقصدی دارد به نام معاد که آن هم رجوع به خداست و یک صراط و راهی دارد که اهل بیتاند که ما را با مبدأ و مقصد آشنا میکنند. توجه به این مهم از بهترین معارفی است که شما می توانید با خود به کشورتان منتقل کنید.
حضرت آیت الله جوادی آملی
ادامه مطلب
علامت مقبولیت نمازهایمان در چیست؟
علامت مقبولیت نمازهایمان در چیست؟
ما اگر خواستیم بفهمیم نمازی که خواندیم مقبول است یا نه، این نیازی به مسئله قیامت ندارد چون علامت و اثر نماز را مشخص کردند که (إِنَّ الصَّلاَهَ تَنْهَی عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنکَرِ).
اگر کسی نماز ظهر و عصر را خواند و تا غروب در معرض امتحان الهی قرار گرفت و سرفراز از این امتحان به در آمد و با هوس مبارزه کرد و آلوده نشد این مطمئن باشد که نمازش قبول شد زیرا آنچه او را از زشتی باز می دارد نماز است و اگر ـ خدای ناکرده ـ در این امتحان مردود شد و دست به گناه زد مطمئن باشد که نماز او قبول نشده است گرچه [از نظر فقهی] صحیح است که اعاده و قضا ندارد.
حضرت آیت الله جوادی آملی
ادامه مطلب
چه رمزی تکرار نماز نهفته است؟
چه رمزی تکرار نماز نهفته است؟
این که چه حکمتی در تکرار نماز نهفته است. چرا ما هر روز این آیه ها و سجده ها و رکوع ها را تکرار می کنیم. هر روز این سلام های ثابت را می فرستیم. اما پاسخ این گونه است: “شاید حکمت تکرار نماز – علاوه بر تثبیت – سیر باشد؛ به این نحو که هر نمازی از نماز قبلی بهتر، و نماز قبلی زمینهساز نماز بعدی باشد.”
این سخن یادآور آن نکته زیبا از حضرت رسول (ص) است که اگر هر دو روز یک مسلمان مثل هم باشد – فردای او بهتر از امروزش نباشد – او دچار خسران شده است. حال اگر مصداقی به این بیان نورانی رسول مکرم اسلام توجه کنیم مسلما مهم ترین نشانه احتراز از این اتفاق این است که نمازهای یک مسلمان رو به صعود باشد. مانند نردبامی که شخصی از آن به سمت بالا صعود می کند. اگر آن شخص هر روز در یک پله از نردبان در جا بزند دچار خسران شده است و اگر روز بعد پایش را به جای گذاشتن بر پله بالاتر بر پله پایین تر بگذارد دچار خسران عظیم تری شده است.
نماز هم این گونه است. ما نمازها را تکرار می کنیم مثل کسی که بر نردبامی قرار گرفته و پاهایش را از روی پله ای به پله ای دیگر می گذارد و حکمت این تکرار همان حکمت تکرار حرکت بر روی نردبام است. ما این حرکت را تکرار می کنیم نه به معنای آن که پایمان را بر همان جای پای پیشین بگذاریم بلکه تکرار می کنیم که نماز روز فردایمان کامل تر از نماز امروزمان باشد.
آیت الله بهجت
ادامه مطلب