پرخوری مانعی برای حضور قلب در نماز است

نماز گزار برای این که بتواند با سکون و طمانینه در محضر خدا حاضر شود، بایستی تمام موانع را از سر راه بردارد، از جمله موانعی که باید برداشته شود، پرخوری، کثرت خواب، کسالت و خستگی، است. پرخوری علاوه بر مضرات جسمی و فیزیولوژیکی دارای مضرات روحی و روانی نیز هست که از جمله ناراحتیهای روحی آن، مانع بودن از قلب در نماز است.
چگونه آدمی که در طول شبانه روز دایماً در فکر خوردن غذاهای لذیذ بوده و انبار شکم را از انواع غذاها انباشته ساخته است، می‏تواند با خدای خویش خلوت کند و با او انس بگیرد؟ چگونه می‏تواند قلبش در نماز حاضر باشد؟ کسی که از خوردن و آشامیدن لذت می‏برد و لذت را صرفاً در اینها می‏داند، چگونه لذت مناجات را چشیده و احساس لذت می‏کند؟
اندرون از طعام خالی دار تا درو نور معرفت بینی‏/ تهی از حکمتی، به علت آن که پری از طعام تا بینی‏.
البته آن چه مذموم است، پرخوری و افراط در خوردن است که اختلال در انگیزه‏های معنوی ایجاد می‏کند والا گرسنگی یک غریزه خدادادی است و آدمیان برای زنده ماندن و نیرو گرفتن باید غذا بخورند، بلکه گرسنگی زیاد و فشار حاصل از آن، موجب اختلال در انگیزه‏های معنوی، از جمله همین حضور قلب و اختلال در فعالیتهای عقلی می‏شود.

شفقنا