تا آنجا که می توانید در امر نماز اول وقت و حضور قلب در نماز و تلاوت چند آیه از قرآن، با تدبر در معانی آن، در سحرها مداومت نمائید. نمی دانم چه دوره ای شده است که وقت بودن سر کار به قدری موانع داخلی و خارجی غلبه کرد که به کل از مقصد و مقصود باز مانده ایم. بعضی مطالب است که به کتابت درنمی آید. باری دو مطلب را خاطر نشان سرکار می کنم:
اول: آنکه انسان باید جد و جهد کند تا اطمینان نماید که طریقی را که می خواهد سلوک کند طریق حق است. آنگاه که حقیقت طریق معلوم شد، اگر چند روزی فتح باب نشد، سالک نباید دلتنگ شود. نه آنکه انسان از اول بدون آگاهی وارد طریق شود و در آخر همچنان مشکوک باشد، که آیا این طریق حق است؟ و یا این راهنما راستگو است یا دروغگو و به خود بسته است؟
دوم: آنکه اگر انسان به وظائف خود عمل کند، خداوند مطالب را در هر وقت و هرجا که باشد به او می رساند. واستعینوا بالصبر والصلوة در باطن نماز تعمق نمائید و رساله اسرار الصلوة را که از شهید ثانی است، به دست آورید و قدری در آن نظر نمائید. همچنین در قرآن تأمل کنید، و از مناجات خمس عشره هر روز صبح یکی را بخوانید، وقتی به اتمام رسید از اول شروع کنید. آیه و من یتق الله، یجعل له مخرجاً، و یرزقه من حیث لایحتسب، و من یتوکل علی الله فهو حسبه، ان الله بالغ امره، قد جعل الله لکل شی ء قدراً. سوره طلاق آیه 3
را با تدبر در معانی آن مشغول باشید، انشاء الله امید است که کارها اصلاح شود:
هله نومید نباشی چو تو را یار براند - اگر امروز براند نه که فردات بخواند
گربه روی تو ببندد همه درها و گذرها - در دیگر بگشاید که کس آن راه نداند
چون دم میش نماند، زدم خود کندش پر - تو ببین کین دم یزدان به کجاهات رساند