امّا درباره شتاب و عجله در خروج از حالت نماز، اى كاش مى دانستم كه به سوى چه چيز مى خواهى خارج شوى ؟ اى لغزشكار،⁽¹⁹¹⁾ اى سياه روى و سياه نامه ، اى كسى كه نَفْس خويش را به دست خود در مهالك مى اندازى ، آيا مى خواهى از سعادتمندى ات خارج شوى به سوى غفلت و شقاوتت خارج گردى ؟
در روايتى آمده كه امام صادق (ع ) فرمود: هنگامى كه بنده به نماز بايستد، و نمازش را كوتاه بخواند، خداوند - تبارك و تعالى - [به فرشتگان ] مى فرمايد: آيا به بنده من نمى نگريد، گويا خيال مى كند كه برآورده شدن حوايجش به دستِ غيرِ من است ، آيا نمى داند كه برآورده شدن و خواسته هايش به دست من است ؟
و نيز روايت شده كه مولايمان امام زين العابدين (ع ) فرمود: امّا حقوق نماز آن است كه بدانى نماز وارد شدن به درگاه الهى است ، و اينكه در حال نماز در پيشگاه خدا ايستاده اى ؛ پس هرگاه اين را دانستى شايسته است كه مانند شخص ذليل و كسى كه هم ميل و رغبت دارد و هم بيم و هراس ، و هم مى ترسد و هم اميدوار است ، ايستاده ، و اظهار مَسْكَنت و تضرّع نموده ، و با آرامش و وقار [و يا: سر به زير انداختن ] و فروتنى اعضا و تواضع ، و مناجات نيكو با كسى كه در برابر او ايستاده اى مقام او را تعظيم نموده ، و از او درخواست نمايى وجودت را كه اشتباهاتت بدان احاطه نموده و گناهانت به هلاكت كشانيده ، [از آتش جهنّم ] آزاد كند. و هيچ دگرگونى و نيرويى نيست مگر به خداوند.
همچنين در حديث است كه امام صادق (ع ) فرمود: به خدا سوگند، گاهى پنجاه سال بر انسان مى گذرد در حالى كه خداوند يك نماز او را نپذيرفته است ، چه چيز از اين سخت تر؟ به خدا سوگند، شما برخى از همسايگان و يارانتان را مى شناسيد كه اگر براى شما نماز مى خواندند، به خاطر استخفاف و سبك شمردن وى ، آن را نمى پذيرفتيد، براستى كه خداوند - عزّوجلّ - جز عمل نيكو را نمى پذيرد، پس چگونه چيزى را كه سبك و كوچك شمرده شده قبول مى كند؟

1-  به جاى اين كمله ، در برخى از نسخه هاى كتاب آمده است : يا مُعْترّ يعنى : اى كسى كه بدون درخواست خواهان نيكى هستى

منبع : فلاح السائل
مؤ لف : علاّمه بزرگوار سيّد بن طاووس