اثرات سجده حقیقی

عن مصباح الشریعة، قال الصادق - علیه‏السلام -:
ما خسر و الله من اتی بحقیقة السجود و لو کان فی العمر مرة واحدة.و ما افلح من خلا بربه فی مثل ذلک الحال تشبیها بمخادع نفسه غافلا لاهیا عما اعده الله للساجدین من انس العاجل و راحة الاجل. و لا بعد عن الله ابدا من احسن تقربه فی السجود.و لا قرب الیه ابدا من اساء ادبه و ضیع حرمته بتعلق قلبه بسواه فی حال سجوده.فاسجد سجود متواضع لله تعالی ذلیل، علم انه خلق من تراب یطاه الخلق.و انه اتخذک من نطفة یستقذرها کل احد؛ و کون و لم یکن.و قد جعل الله معنی السجود سبب التقرب الیه بالقلب و السر و الروح فمن قرب منه بعد من غیره ؛ الاتری فی الظاهر انه لا یستوی حال السجود الا بالتواری عن جمیع الاشیاء و الاحتجاب عن کل ما تراه العیون؟کذلک امر الباطن.فمن کان قلبه متعلقا فی صلوته بشی‏ء دون الله تعالی، فهو قریب من ذلک الشی‏ء بعید عن حقیقة ما اراد الله منه فی صلوته.قال الله - عز و جل -: ما جعل الله لرجل من قلبین فی جوفه.و قال رسول الله - صلی‏الله‏علیه‏وآله - قال الله تعالی: لا اطلع علی قلب عبد فاعلم فیه حب الاخلاص لطاعتی لوجهی و ابتغاء مرضاتی، الا لولیت تقویمه و سیاسته. و من اشتغل بغیری فهو من المستهزئین بنفسه ؛ و مکتوب اسمه فی دیوان الخاسرین ؛ ‏
به خدا سوگند!آن کس که هر چند یک بار در تمام عمر، حقیقت سجده را به جای آورد، زیان نبرد ؛ و آن کس که همانند کسی که خود را می‏فریبد، با حالت غفلت و بازیچه گرفتن آن چه خدا برای سجده کنندگان فراهم نموده است، یعنی انس (با او) در حال (دنیا)، و راحت و آسایش در آینده (آخرت)، با پروردگار خود خلوت کند، رستگار نشد.و کسی که در سجده به خدا نیکو تقرب جست، از خدا دور نشد.و کسی که به خدا سوء ادب کرد و با دلبستگی به غیر او در سجده، حرمت او را از بین برد، به مقام قرب او نرسد؛ پس سجده کن (همانند) سجده کسی که در برابر خداوند تعالی متواضع و خوار است و می‏داند که از خاکی آفریده شده که خلق بر آن پا می‏نهند و خدا او را از نطفه‏ای که همه آن را کثیف و نجس می‏دانند آفریده ؛ و می‏داند که نبود، و (به دست آفریدگار) به وجود آمد.و همانا خداوند معنای (حقیقت) سجده را سبب نزدیکی جستن به او با قلب و باطن و جان قرار داد ؛ پس کسی که به او نزدیک شود، از غیر او دور گردد.آیا نمی‏بینی که در ظاهر سجده شکل نمی‏گیرد مگر با آن که همه چیز از نظرت پنهان گردد و هر چه دیدگان می‏بینند از تو محجوب شود؟ همچنین است امر باطن ؛ پس هر کس در نماز ؛ دلبستگی به چیزی جز خدا داشته باشد، به همان چیز نزدیک، و از حقیقت آن چه خداوند در نماز او از او خواسته، دور است.خداوند عز و جل فرموده است: خداوند برای احدی دو قلب در باطنش قرار نداده است.و رسول الله (ص) فرمود: خداوند تعالی فرموده است: بر قلب بنده‏ای واقف نشوم که در آن حب طاعت مخلصانه برای من و جهت کسب رضای من بدانم (بیابم)، مگر آن‏که (خود) تنظیم و تدبیر امور او را متصدی شوم. و هر کس به غیر من دل مشغول دارد از آنهاست که خویشتن را به مسخره گرفته‏اند، و نامش در دفتر زیانکاران نوشته و ثبت است.
(مصباح الشریعه، باب 16.بحارالانوار، ج 82، ص 136)