اسرار بلند شدن رکوع‏

قال الصادق - علیه‏السلام -:
فقال: ارفع راسک.فرفعت راسی ؛ فنظرت الی شی‏ء ذهب منه عقلی ؛ فاستقبلت الارض بوجهی و یدی فالهمت ان قلت: سبحان ربی الاعلی و بحمده لعلو ما رایت.فقلتها سبعا، فرجعت الی نفسی.کلما قلت واجدة منها، تجلی عنی الغشی ؛ فقعدت فصار السجود فیه سبحان ربی الاعلی و بحمده.و صارت القعدة بین السجدتین استراحة من الغشی و علو ما رایت.فالهمنی ربی - عز و جل - و طالبتنی نفسی ان ارفع راسی ؛ فرفعت فنظرت الی ذلک العلو فغشی علی، فخررت لوجهی و استقبلت الارض بوجهی و یدی و قلت: سبحان ربی الاعلی و بحمده.فقلتها سبعا ؛ ثم رفعت راسی فقعدت قبل القیام لاثنی النظر فی العلو.فمن اجل ذلک صارت سجدتین و رکعة و من اجل ذلک صار القعود قبل القیام قعدة خفیفة ؛ ‏
پس فرمود: سربردار سر برداشتم، چیزی دیدم که‏از آن عقلم از سر رفت، و به صورت و دو دست بر زمین قرار گرفتم؛ پس الهام شده به سبب علو آن چه دیدم گفتم: سبحان ربی الاعلی و بحمده (منزه است پروردگار برتر من و سپاس او راست).این را هفت بار گفتم ؛ پس به خود آمدم. هر بار که می‏گفتم حالت غشوه از من باز می‏شد، آن گاه نشستم: از این رو ذکر سبحان ربی الاعلی و بحمده در سجده قرار داده شد.و نشستن بین دو سجده، استراحتی شد از آن غشوه و عظمت و والایی آن چه دیدم. پس پروردگارم عز و جل به من الهام فرمود و خود نیز خواستم سربلند کنم، سربرداشتم و به آن علو و عظمت نگریستم و بیهوش شدم و بر زمین افتادم و با صورت و دو دست رو به زمین کردم و گفتم: سبحان ربی الاعلی و بحمده این را هفت مرتبه گفتم، آن گاه سر برداشتم و پیش از ایستادن نشستم تا بار دیگر به آن علو و عظمت نظر کنم از این رو (در هر رکت نماز) دو سجده و یک رکوع مقرر شد و نیز نشستن قبل از قیام، نشستنی کوتاه مقرر گردید.
(علل الشرایع، ج 2، ص 312)