مراقبت از نمازهای واجب مخصوصاً نماز صبح ( کمی سخت تر است!!)
مراقبت از نمازهای واجب مخصوصاً نماز صبح ( کمی سخت تر است!!)
امام باقر(علیه السلام) فرموده است: چون نمازگزار به نماز مى ایستد براى او سه خصلت است: فرشتگان او را از جاى پاهایش تا آسمان احاطه مى کنند، و از آسمان بر فرق سرش رحمت و نیکى فرو مى ریزد و فرشته اى بر او گماشته مى شود و ندا مى دهد اگر نمازگزار بداند با چه کسى مشغول مناجات است خسته و تافته نمى شود. (روضة الواعظین)
ادامه مطلب
سه خصلت نمازگزار واقعی
سه خصلت نمازگزار واقعی
خصلت اول: وقتی نمازگزار به نماز ایستاد، فرشتگان از آنجا تا دورنمای آسمان او را در بر میگیرند و او در میان صفوف فرشتگان است. این چه عبادتی است که همه فرشتگان مأمور حفظ انسانند تا وسوسهها، شیطان، وهم و خیال از هیچ راهی نتوانند نمازگزار را به خود متوجه کند؟ اگر نمازگزار با حضور قلب، متوجه نماز شود، در حصار امن فرشتگان قرار میگیرد.
گاهی نمازی خوانده میشود، ولی وقتی تمام شد، صورتش سیاه است به نمازگزار میگوید: «تو مرا ضایع کردی خدا تو را ضایع کند» و گاهی صورتش سفید و روشن است و میگوید: «تو مرا حفظ کردی خدا تو را حفظ کند».
شیطان در کمین نماز، روزه و کارهای خیر است، در کنار خیر مینشیند و وسوسه میکند. خودش گفته: «لأَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِرَاطَکَ الْمُسْتَقِیمَ» من در کمین راست تو مینشینم، کمین میکنم و نمیگذارم عبور کنید. مرکز فساد و گناه، کمینگاه شیطان است. در نماز وسوسه میکند، یک وقت انسان متوجه میشود که نمازش تمام شده و میگوید «اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکَاتُهُ»!
خصلت دوم اینکه: خیرات از چهرههای آسمان پیوسته بر سر نمازگزاران فرود میآید تا نمازش را به پایان برساند.
خیر چیست؟ ما چه چیز را خیر میدانیم؟ بعضی عمرها با برکت است. دوست خوب، استاد خوب، شاگرد خوب، فرزند صالح و داشتن اخلاص، خیرات و وسیله رساندن انسان به خیر نهایی است. تمام آنچه ذکر شد در سایه نماز تحصیل میشود و نمازگزار به مدد این عبادت، مستحق نزول خیرات و خوبیها میشود.
خصلت سوم اینکه: خدای سبحان فرشتهای را وکیل کرده تا به نمازگزار بگوید: تو اگر بدانی با چه کسی مناجات میکنی، دست از نماز بر نمیداری.
لذا از معصوم (ع) رسیده است که «أَذِقْنِی فِیهِ حَلاوَةَ ذِکْرِکَ» شیرینی یادت را به من بچشان چون ما نچشیدیم، نماز برایمان عادی است اینکه ما نماز میخوانیم و چیزی از نورانیت حس نمیکنیم برای آن است که نماز را با آداب و اسرار آن نخواندهایم.
جهان نیوز
ادامه مطلب
ظرایفی که «مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ» می آموزد
ظرایفی که «مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ» می آموزد
* «مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ»
کلمۀ «دین» هم بهمعناى مکتب و آیین است، هم بهمعناى جزا و پاداش. مراد از «یَوْمِ الدِّینِ» روز قیامت است که روز حساب و کیفر و پاداش است. البته خداوند، هم مالک دنیاست و هم مالک آخرت، ولى مالکیت او در روز قیامت، جلوۀ دیگرى دارد. در آن روز هیچکس مالک هیچچیز نیست. حتى انسان اختیار اعضا و جوارحِ خود را ندارد. نه زبان، اجازۀ عذرتراشى دارد و نه فکر، فرصتِ تدبیر؛ تنها خداوند، صاحباختیار آن روز است.
* از این آیه مىآموزیم:
در کنار امید به رحمتِ الهى که در آیۀ قبل مطرح شد، باید از حساب و جزاى قیامت نیز بترسیم؛ زیرا خداوند از هر نیک و بد ما آگاه و بر کیفر و پاداش آن قادر است.
* نکتههای آیه «مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ»
* مالکیّت خداوند، حقیقى است و شامل احاطه و سلطنت است، ولى مالکیّت هاى اعتبارى، از سلطه ى مالک خارج مى شود و تحت سلطه ى واقعى او نیست.
** با آنکه خداوند مالک حقیقى همه چیز در همه وقت است، ولى مالکیّت او در روز قیامت و معاد جلوه ى دیگرى دارد؛
* در آن روز تمام واسطه ها واسباب قطع مى شوند. «تقطّعت بهم الاسباب» (بقره/۱۶۶)
* نسبت ها و خویشاوندى ها از بین مى رود. «فلا انساب بینهم» (مؤمنون، ۱۰۱)
* مال و ثروت و فرزندان، ثمرى ندارند. «لا ینفع مال و لا بنون» (شعراء، ۸۸)
بستگان و نزدیکان نیز فایده اى نمى رسانند. «لن تنفعکم ارحامکم» (ممتحنه، ۳)
* نه زبان، اجازه عذر تراشى دارد و نه فکر، فرصت تدبیر. تنها راه چاره لطف خداوند است که صاحب اختیار آن روز است.
لفظ «دین» در معانى گوناگون به کار رفته است:
الف: مجموعه ى قوانین آسمانى. «إنّ الدّین عنداللَّه الاسلام» (آل عمران، ۱۹)
ب: عمل و اطاعت. «للّه الدّین الخالص»*** (زمر، ۳)
ج: حساب و جزا. «مالک یوم الدّین»
* «یوم الدّین» در قرآن به معناى روز قیامت است که روز کیفر و پاداش مى باشد. «یسئلون ایّان یوم الدّین» (ذاریات، ۱۲)
مى پرسند روز قیامت چه وقت است؟ قرآن در مقام معرّفى این روز، چنین مى فرماید: «ثم ما ادریک ما یوم الدّین . یوم لا تملک نفس شیئاً و الامر یومئذ للّه» (انفطار، ۱۸ – ۱۹)
(اى پیامبر!) نمى دانى روز دین چه روزى است؟ روزى که هیچ کس براى کسى کارآیى ندارد وآن روز تنها حکم و فرمان با خداست.
* «مالک یوم الدّین» نوعى انذار و هشدار است، ولى با قرار گرفتن در کنار آیه ى «الرّحمن الرّحیم» معلوم مى شود که بشارت و انذار باید در کنار هم باشند. نظیر آیه شریفه دیگر که مى فرماید: «نبّى ء عبادى انّى أنا الغفور الرّحیم . و أنّ عذابى هو العذاب الالیم» (حجر، ۴۹ – ۵۰)
به بندگانم خبر ده که من بسیار مهربان و آمرزنده ام، ولى عذاب و مجازات من نیز دردناک است. همچنین در آیه دیگر خود را چنین معرّفى مى کند: «قابل التَّوب شدید العقاب» (غافر، ۳) خداوند پذیرنده ى توبه مردمان وعقوبت کننده ى شدید گناهکاران است.
* در اوّلین سوره ى قرآن، مالکیتَ خداوند عنوان شده است، «مالکِ یوم الدّین» و در آخرین سوره، مَلِکیت او. «ملک النّاس»
* پیامهای آیه «مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ»
* خداوند متعال، از جهات مختلف قابل عبادت است و ما باید حمد و سپاس او را به جا آوریم. به خاطر کمال ذات و صفات او که «اللّه» است، به خاطر احسان و تربیت او که «ربّ العالمین» است و به خاطر امید و انتظار رحم و لطف او که «الرّحمن الرّحیم» است و به خاطر قدرت و هیبت او که «مالک یوم الدّین» است.
* قیامت، پرتوى از ربوبیّت اوست.
* قیامت، جلوه اى از رحمت خداوند است.
ادامه مطلب
قرآن فجر (نماز صبح )
قرآن فجر (نماز صبح )
«أَقِمِ الصّلاةَ لِدلوكِ الشّمْسِ إِلى غَسَقِ اللّیْلِ وَ قرْآنَ الْفَجْرِ إِنّ قرْآنَ الْفَجْرِ كانَ مَشْهودًا»؛ ( اسراء، 78 )
نماز را از زوال خورشید، تا نهایت تاریکی شب، (نیمه شب) بر پادار و همچنین قرآن فجر (نماز صبح ) را؛ چرا که قرآن فجر، مورد مشاهده (فرشتگان شب و روز) است.
ادامه مطلب