حضرت سلیمان و نماز

کتاب ارزشمند ارشاد دیلمى روایت مى کند :

* لباس سلیمان لباسى بس عادى بود ، در حالى که سلطنت و حکومت و مالى

که در اختیارش بود براى احدى از گذشتگان و آیندگان مقرّر نشد .

او شبهاى خو را به نماز تمام مى کرد ، در حالى که همچون چشمه ى جوشان

بهارى از دیده اشک مى ریخت . آن حضرت اداره ى امور معاشش از طریق زحمت

بازوى خودش بود(1) .

علماىاهل سنّت در تفسیر آیات 30 تا 33 سوره ى ص متمایل به این معنا شده اند که سلیمان در بازدید از اسبهاى آماده براى جنگ از نماز عصرش غافل شد و به وقت غروب آفتاب متوجّه از دست رفتن نماز گشت و به این خاطر به غم و غصّه ى شدیدى دچار آمد

آن گاه خداوند قادر آفتاب را براى او برگرداند تا نماز عصرش را در ظرف معیّن وقتش بجاى آورد !

امیرالمؤمنین(علیه السلام) و حضرت باقر (علیه السلام) نظر کعب الاحبار و علماى اهل سنّت را مردود دانسته و دامن حیات باعظمت سلیمان را در تمام عمر از قضا شدنیک نماز پاک مى دانند .

درروایات شیعه آمده است که نماز سلیمان از اوّل وقت به تأخیر افتاد ، و به این جهت سخت ملول شد . حضرت حق آفتاب را به وقت عصر برگرداند تا آن مرد بزرگ الهى و آن پیامبر معصوم نمازش را به وقت فضیلتش ادا نماید(2) .

 آرى! بر اساس معرف اسلامى ـ البته معارف ملکوتى و باارزشى که شیعه نقل کرده است ـ حیات انبیاى حق از هر عیب و نقصى حتى قبل از مبعوث شدن مبرّا بوده است و پیامبرى نبوده که در عین آن همه زحمت و رنج روزانه ، نمازى از نمازهایش قضا شده باشد .

1 ـ بحارالانوار : 14 / 83.

2 ـ بحارالانوار : 14 / 98 ـ 103 .