«آیا انسان ها در بهشت باز هم نماز مى خوانند و خدا را عبادت مى کنند؟»
«آیا انسان ها در بهشت باز هم نماز مى خوانند و خدا را عبادت مى کنند؟»
درپاسخ باید بگویم که در آن دنیا، دیگر کارهایى مثل نماز و روزه بر انسان واجب نیست. در بهشت، آدم ها پاداش کارهاى خوبى را که در دنیا انجام داده اند، مى گیرند.
دنیا جاى کار و تلاش است و آخرت جاى گرفتن مزد وپاداش. البتّه آن طور که از آیه هاى قرآن مى توان فهمید، در بهشت هم مردم خدا را یاد مى کنند و از یاد او نیز لذّت مى برند.
این گونه نیست که اهل بهشت خدا را فراموش کنند. اصلا یکى از نعمت هاى بهشت یاد خدا و احساس دوستى با اوست. امّا از این نماز و روزه واجبى که در دنیا باید انجام دهیم،در آخرت خبرى نیست.
منبع:پاسخگوئی به نامه های انتشار یافته توسط مرکز فرهنگ و معارف قرآن وابسته به دفتر تبلیغات حوزه علمیه قم
ادامه مطلب
علل وجوب نمازهای پنج گانه
علل وجوب نمازهای پنج گانه
رسولخدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) راجع به علل وجوب نمازهای پنج گانه فرمود: «... اما نماز صبح، پس هنگامی که آفتاب طلوع کرد مثل اینکه بر شاخ های شیطان طلوع می کند. پروردگارم، مرا امر نموده که قبل از طلوع خورشید و قبل از
آنکه کافر برای آفتاب سجده کند، نماز صبح بخوانم تا آنکه امتمبرای خداوند، سجده نمایند و زود به جای آوردن آن، در پیشگاه خداوند محبوب تر است. این نمازی است که ملائکه شب و روز شاهد آن می باشند».
(وسائل الشیعه ج3 ص9ح7)
إنّ قرآن الفجر کان مشهوداً. نماز صبح مشهود ملائکه است.
اگرنمازگزار بخواهد نمازش از حقیقت و باطن برخوردار باشد و آن اسراری که خداوند در نماز قرار داده محقق شود، باید به وقت نماز اهمیت فوق العاده بدهد و بداند که خواندن هر نماز در هر یک از اوقات دارای یک اثر خاص است. وقطعاً نمازی
که از انسان فوت میشود ولو از نظر فقهی قضای آن نماز واجب است، اما آن قضاء در حدی است که فقط تکلیف را از مکلّف ساقط میکند و ما اطمینان نداریم به اینکه آن اسرار و حقایق موجود در نماز اداء در قضای نماز هم وجود داشته باشد.
مسلماً همة آن حقایق وجود ندارد، لذا به وقت نماز اهمیت بدهیم.
اگرکسی به قرآن کریم مراجعه کند توجّه و عنایت ویژة خدای تبارک و تعالی را نسبت به وقت نماز ملاحظه میکند، آیة شریفه سورة مبارکة اسراء «أَقِمْ الصّلاة لِدُلُوکِ الشّمس إِلَى غَسَقِ اللَّیْلِ وَقُرْآنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ کَانَ مَشْهُوداً» به نکتة
بسیار مهمی تصریح مینماید که اگر کسی به این نکته
توجّهکند حاضر نیست یک روز نماز صبحش قضا شود، و گرفتار آن خسارت بزرگ و غیرقابل جبران گردد، خداوند در این آیة شریفه میفرماید «إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ کَانَ مَشْهُوداً» قرآن الفجر یعنی نماز صبح و همان چیزی که در طلوع فجر خوانده میشود
مشهود، مورد نگاه و توجّه و شهادت است. این کلام یعنی چه؟ مشهود چه افرادی است؟ چه کسانی به نماز صبح این فرد که اول طلوع فجر از خواب برمیخیزد و این واجب را انجام میدهد نظاره میکنند؟ وقتی به روایات مراجعه کنیم، روایات
مشخص میکند که نماز صبح مشهود ملائکه شب و روز است، هم ملائکة لیل که مأموران شب هستند و هم ملائکة روز که مأموران روز هستند، یعنی تنها نمازی که دو گروه از مأموران و جنود الهی به آن نگاه میکنند و آن را ثبت کرده و
شهادت بر آن میدهند و آن را در نامة عمل انسان قرار میدهند نماز صبح است. هم آن گروه از ملائکهای که در شب مأمور نظارت بر اعمال انسان هستند، این نماز را نظاره میکنند و هم آن ملائکهای که کار نظارتشان از روز شروع میشود،
البته این مطلب کهنحوة تغییر و جابجایی ملائکه چگونه است؟ آیا فرشتگانِ شب عروج میکنند و ملائکة روز میآیند؟ باید در جای خودش روشن شود،
در کتاب علل الشرائعآمده در روایتی سعید بن مسیّب از امام سجّاد(علیه السلام) سؤال میکند «مَتَى فُرِضَتِ الصَّلَاةُ عَلَى الْمُسْلِمِینَ عَلَى مَا هِیَ الْیَوْم» یا «علی ما هم الیوم علیه» چه زمانی این نماز که امروز مسلمانهادر اوقات صبح،
ظهر، عصر، مغرب و عشاء میخوانند ـ واجب شد؟
«فَقَالَبِالْمَدِینَةِ حِینَ ظَهَرَتِ الدَّعْوَةُ وَ قَوِیَ الْإِسْلَام» حضرت فرمود: در مدینه وقتی که دعوت پیامبر آشکار و علنی شد و اسلام قوی گردید نماز به این صورت فعلی واجب شد.( اسرار و آداب نماز آیت الله فاضل لنکرانی)
ادامه مطلب
لقب "مؤذن" مربوط به کدام امام است؟
لقب "مؤذن" مربوط به کدام امام است؟
یکی از سوالات مطرح در خصوص ائمه اینکه اینکه لقب "مؤذن" مربوط به کدام امام است و به چه علت؟
ازامام کاظم(ع) دربارة لفظ مؤذن در این آیة شریف سؤال شد: "فأذن مؤذن بینهم ان لعنة الله علی الظالمین؛ در این هنگام ندا دهنده ای در میان آن ها ندا می دهد که لعنت خدا بر ستمگران باد"امام فرمودند: "مؤذن امیرالمؤمنین است".
امام باقر(ع) نیز فرمودند: "امیرالمؤمنین در هنگام بازگشت از جنگ نهروان، مطلع شد که معاویه آشکارا او را دشنام می دهد و یارانش را به قتل می رساند.حضرت برخاست و خطبه ای ایراد کرد و در ضمن آن فرمود: ندا دهنده در دنیا و آخرت منم؛ همان گونه که خدا می فرماید: "فاذن مؤذن بینهم ان لعنة الله علی الظالمین". من آن مؤذن رستاخیزم. و نیز می فرماید: "و اذان من الله و رسوله: (به هنگام حج باید از طرف خدا و پیامبر، این صدا به گوش همة مردم برسد...". آن مؤذن من بودم".
پی نوشت:
[1] اعراف/ 44.
بحارالانوار، ج 24، ص 269.
تفسیر نمونه، ج 6. ص 181.
ادامه مطلب
تجافی در نماز جماعت به چه معناست ؟
تجافی در نماز جماعت به چه معناست ؟
اگرنماز گزار یک رکعت مثلا از نماز جماعت جا بماند باید در زمانی که امام در حال تشهد است ، تجافی کند.
تجافییعنی موقع تشهّد امام، انگشتان دست و پا را به زمین بگذارد و زانوها را بلند کنیم یا همون نیم خیر نشستن که نه نشسته است و نه ایستاده .
اولین سوالی که پیش می آد این تجافی واجبه؟ فتاوای مراجع متفاوت است برخی آن را واجب میدانند و برخی مستحب.
نظرمراجع معظم در مورد وجوب یا استحباب تجافی در نماز جماعت :
آیتالله خامنه ای : در تشهد اول در حالت جماعت احتیاط آن است که تجافى کند و در رکعت آخر میتواند صبر نکند و خودش نمازش را ادامه دهد.
آیت الله مکارم شیرازی : تجافی در نماز جماعت احتیاط واجب است.
آیتالله وحیدخراسانی :اگر در رکعت دوم اقتدا کند، حمد و سوره از او ساقط است وقبل ازامام نباید به رکوع برود و قبل از تشهّد امام هم نباید برخیزد، و مىتواند قنوت وتشهّد را با امام بخواند، و احتیاط واجب آن است که موقع تشهّد امام، انگشتان دست وپا را به زمین بگذارد و زانوها را بلند کند، و باید با امام برخیزد و حمد و سوره را بخواند، و اگر براى سوره وقت ندارد حمد را تمام کند و در رکوع خود را به امام برساند، و اگر در رکوع به امام نرسد- بنابر احتیاط واجب- قصد انفراد نماید.
- کسى که یک رکعت از امام عقب مانده، وقتى امام تشهّد رکعت آخر را مىخواند اگر قصد انفراد نکند،بنابر احتیاط واجب انگشتان دست و پا را به زمین بگذارد و زانوها را بلند نگه داردو صبر کند تا امام سلام نماز را بگوید و بعد برخیزد، و اگر در همان جا بخواهد قصدانفراد نماید مانعى ندارد، ولى چنانچه از اوّل قصد انفراد داشته محلّ اشکال است.
آیت الله سیستانی : به احتیاط واجب در رکعت دوم واجب است.
سوال دوم در حال تجافی نماز گزار باید چیکار کنه :
دوحالت دارد یکی در تشهداول هنگامی که امام در حال خواندن تشهد است و نماز گزاری یک رکعت دیر رسیده بایدبه حال تجافی بنشیند و مخیر بین سه کار است
اول : سکوت
دوم : خواندن تشهد (افضل این مورد است)
سوم :ذکر مطلق
حالتدوم رکعت چهار نمازاست ، هنگامی که امام در حال خواندن تشهد و سلام است نماز گزار باید به حالت تجافی بنشیند ، و در تشهد یکی از سه کار مورد قبل را بگوید اما در سلام بین دو کار مخیراست:
اول: سکوت
دوم: ذکر مطلق
یادآوری : قصد ذکر مطلق یعنی به قصد ذکر نماز نباشد و به قصد گفتن مطلق ذکر باشد بعبارت دیگه : ذکری که به قصد ورود در آن محل معیّن مثل نماز نباشد . بلکه به نیت برخورداری از ثواب، آن را میگویند.
ادامه مطلب