تجافی در نماز جماعت به چه معناست ؟
تجافی در نماز جماعت به چه معناست ؟
اگرنماز گزار یک رکعت مثلا از نماز جماعت جا بماند باید در زمانی که امام در حال تشهد است ، تجافی کند.
تجافییعنی موقع تشهّد امام، انگشتان دست و پا را به زمین بگذارد و زانوها را بلند کنیم یا همون نیم خیر نشستن که نه نشسته است و نه ایستاده .
اولین سوالی که پیش می آد این تجافی واجبه؟ فتاوای مراجع متفاوت است برخی آن را واجب میدانند و برخی مستحب.
نظرمراجع معظم در مورد وجوب یا استحباب تجافی در نماز جماعت :
آیتالله خامنه ای : در تشهد اول در حالت جماعت احتیاط آن است که تجافى کند و در رکعت آخر میتواند صبر نکند و خودش نمازش را ادامه دهد.
آیت الله مکارم شیرازی : تجافی در نماز جماعت احتیاط واجب است.
آیتالله وحیدخراسانی :اگر در رکعت دوم اقتدا کند، حمد و سوره از او ساقط است وقبل ازامام نباید به رکوع برود و قبل از تشهّد امام هم نباید برخیزد، و مىتواند قنوت وتشهّد را با امام بخواند، و احتیاط واجب آن است که موقع تشهّد امام، انگشتان دست وپا را به زمین بگذارد و زانوها را بلند کند، و باید با امام برخیزد و حمد و سوره را بخواند، و اگر براى سوره وقت ندارد حمد را تمام کند و در رکوع خود را به امام برساند، و اگر در رکوع به امام نرسد- بنابر احتیاط واجب- قصد انفراد نماید.
- کسى که یک رکعت از امام عقب مانده، وقتى امام تشهّد رکعت آخر را مىخواند اگر قصد انفراد نکند،بنابر احتیاط واجب انگشتان دست و پا را به زمین بگذارد و زانوها را بلند نگه داردو صبر کند تا امام سلام نماز را بگوید و بعد برخیزد، و اگر در همان جا بخواهد قصدانفراد نماید مانعى ندارد، ولى چنانچه از اوّل قصد انفراد داشته محلّ اشکال است.
آیت الله سیستانی : به احتیاط واجب در رکعت دوم واجب است.
سوال دوم در حال تجافی نماز گزار باید چیکار کنه :
دوحالت دارد یکی در تشهداول هنگامی که امام در حال خواندن تشهد است و نماز گزاری یک رکعت دیر رسیده بایدبه حال تجافی بنشیند و مخیر بین سه کار است
اول : سکوت
دوم : خواندن تشهد (افضل این مورد است)
سوم :ذکر مطلق
حالتدوم رکعت چهار نمازاست ، هنگامی که امام در حال خواندن تشهد و سلام است نماز گزار باید به حالت تجافی بنشیند ، و در تشهد یکی از سه کار مورد قبل را بگوید اما در سلام بین دو کار مخیراست:
اول: سکوت
دوم: ذکر مطلق
یادآوری : قصد ذکر مطلق یعنی به قصد ذکر نماز نباشد و به قصد گفتن مطلق ذکر باشد بعبارت دیگه : ذکری که به قصد ورود در آن محل معیّن مثل نماز نباشد . بلکه به نیت برخورداری از ثواب، آن را میگویند.