اهمیت دادن به نماز جماعت در هر حال و مکانی
اهمیت دادن به نماز جماعت در هر حال و مکانی
کسى که بر آن باشد که در هر جا و در هر موقعیت و فرصتى، نماز خود را به جماعت بخواند، (در روز قیامت) جزو اولین گروه با سبقت گیرندگان، با چهرهاى روشن تر از ماه شب چهاردهم (بدر) به سرعت برق از پل صراط خواهد گذشت، و به ازاى هر روز و یا شبى که توفیق شرکت در نماز جماعت را داشته است ثواب یک شهید را به او خواهند داد.
(پاداش نیکی ها و کیفر گناهان، ص 746 و ثواب الاعمال عقاب الاعمال، شیخ صدوق، ترجمه حسن زاده، ص673 )
یکى از صحابه ى پیغمبر «صلّى اللّه علیه و آله و سلّم» گفته: هر کس مدام پنج نماز را اول وقت بخواند خداوند نُه عنایت در حق او بفرماید: محبوب خدا شود، بدنش سالم ماند، ملائکه از او محافظت کنند، برکت در خانهاش پدید آید، سیماى صالحان پیدا کند، دلش نرم شود، از پل صراط چون برق جهنده بگذرد، از آتش نجات یابد، در جوار خدا با کسانى مأنوس شود که نه ترسى دارند و نه اندوهى.(نصایح، ص 296)
و هر کس یک شبانه روز در یک بیمارى درد کشد، و رنج خود را به عیادت کنندگان شکایت نکند، پروردگار در روز بازپسین وى را با ابراهیم [خلیل الرّحمن] علیه السّلام مبعوث فرماید، تا از پل صراط بگذرد همانند برقى جهنده
ادامه مطلب
نماز جماعت و بهره مند شدن از امور اجتماعی
نماز جماعت و بهره مند شدن از امور اجتماعی
به امیرمؤمنان (علیه السلام) خبر رسید که گروهی برای نماز در مسجد حاضر نمی شوند. حضرت خطبه ای خواند و فرمود: «به درستی که گروهی برای نماز در مساجد ما حاضر نمی شوند! پس با ما نه غذا بخورند، نه آب بیاشامند، نه مشورت کنند، نه از ما (زن بگیرند) و از غنایم ما چیزی اخذ نکنند تا اینکه در نماز جماعت با ما حاضر شوند».
در واقع حضرت می فرماید که حاضر نشدن در جماعت مسلمین و بی اعتنایی به آن، موجب محرومیت از امور اجتماعی خواهد شد و با توجه به ذیل حدیث «او یحضروا معنا صلاتنا جماعه» حاضر شدن در جماعت، موجب برخورداری از امور اجتماعی خواهد شد.
ادامه مطلب
جمعه در لغت

اما برخی از فرهنگ نویسان، جمعه را به معنی آخرین روز هفته معنا کرده اختلاف در قرائت آن را مربوط به اختلاف در قبایل می دانند. این کلمه یک بار در قرآن آمده است و تمامی قراء آن را به ضمّ میم خوانده اند. این واژه بر اجتماع و گردهم آیی دلالت دارد.2
برخی از مفسران و تاریخ نگاران کعب بن لُؤی3 را نخستین شخص می دانند که این روز را جمعه نامید.4
نقل دیگر آن است که: انصار پیش از هجرت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم نخستین اشخاصی بودند که این روز را جمعه خواندند. انصار گفتند: یهود را روز خاصی است که هر هفته در آن جمع می شوند و نصارا نیز چنین روزی دارند، پس چرا ما روزی را برای اجتماع خود قرار ندهیم تا در آن روز ذکر خدای (تعالی) گوییم و نماز به جای آوریم؟ و سپس گفتند: روز شنبه برای یهود و روز یکشنبه برای نصارا است. آن گاه روز عروبه را برای خود قرار دادند. در جاهلیت روز آدینه را یوم العروبه می نامیدند.5
2ـ دائره المعارف شیعه، ج 5، ص 439.
3ـ کعب بن لوى بن غالب یکى از اجداد پیغمبر اسلام است. معارف و معاریف، ج 4، ص 192 و براى شناخت بیشتر به کتاب طبقات واقدى، ج 1، ص 44 و تاریخ اسلام تألیف محمد ابراهیم آیتى، ص 26 مراجعه شود.
4ـ الدرالمنثور، ج 6، ص 218، تفسیر روح الجنان، ج 11، ص 146، نماز جمعه در فقه و تاریخ اسلام، ص 17.
5ـ مجمع البیان فى تفسیر القرآن، ج 10 ـ 9، صص 431 ـ 432، نماز جمعه در فقه و تاریخ اسلام، ص 18.
ادامه مطلب
وجه نامگذاری جمعه در روایات

1 ـ سلمان فارسی نقل می کند، رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم به من فرمود: آیا می دانی جمعه چیست؟ گفتم: خیر. فرمود: در این روز (خلقت) پدرت (آدم) جمع شد (کنایه از اتمام خلقت آدم).1
2 ـ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم فرمود: جمعه را از این جهت جمعه گویند که خداوند در این روز تمام مردم را از گذشته و آینده در یک مکان جمع می کند.2
3 ـ ابن حمزه گوید:
مردی به امام باقر علیه السلام عرضه داشت: چرا روز جمعه، جمعه نامیده شد؟ حضرت فرمود: خدای (عزوجل) در آن روز (عالم ذرّ) جمع نمود خلق خویش را برای گرفتن پیمان بر ولایت حضرت محمد صلی الله علیه و آله وسلم و وصیش (حضرت علی علیه السلام) و سپس به واسطه ی گردآوری مخلوقاتش در آن روز، آن را جمعه نامگذاری کرد.3
2ـ وسایل، ج 5، باب 3، حدیث 1.
3ـ فروع کافى، ج 3، ص 415، مباحثى پیرامون نماز جمعه، ص 80.
ادامه مطلب