چگونه یک نماز خوب بخوانیم؛ قسمت 7

تا مي گويند نمازِ خوب، ذهنتان به نمازهاي اولياي خدا نرود. هيچ کار ما شبيه اولياي خدا نيست که حالا نمازمان بشود مثل نماز اميرالمؤمنين (علیه السلام) . معمولاً مي خواهند ما را نصيحت بکنند به ما مي فرمايند: اين چه نمازي هست! اميرالمؤمنين هنگام وضو گرفتن رنگ چهره اش مي پريد از خوف خدا. خب اين جور تبليغات کردن در مورد نماز پاک ما را نا اميد مي کند. ما هيچ موقع اين جور نخواهيم شد. ما به قدري با خدا فاصله داريم که خيلي هنر کنيم، گاهي دلمان تنگ بشود براي خدا! نماز اميرالمؤمنين (علیه السلام) را آدم در نظر مي‌گيرد ديگر از خودش نا اميد مي شود.

قدم اول در نمازِ خوب خواندن، نماز مؤدبانه خواندن است. نماز مؤدبانه خواندن يعني چه؟ يعني خدايا من حال دارم يا ندارم، عشق به تو دارم يا ندارم، از تو مي ترسم يا نمي‌ترسم، زورم مي آيد نماز بخوانم يا زورم نمي آيد، به هر حال من بايد ادب رعايت بکنم. عين يک سربازي که در پادگان به او مي گويند: از امروز فرمانده ي خودت را ديدي پا مي‌کوبي و دستت را مي بري بالا. وقتي فرمانده ات خواست برود، تا فرمانده نرفته تو نبايد حالت راحت باش داشته باشي. (حال داری یا نداری، عشق داری یا نداری، زورت می آید یا زورت نمی آید، نماز بخوان به جهت ادب در برابر پروردگار)

مؤدبانه نماز خواندن؛ يعني سر وقت نماز خواندن؛ قرائت درست داشتن؛ مستحبات حداقلي نماز را به جا آوردن.

کتاب منبر و محراب ؛ چکیده ای از متن سخنرانی ها؛ صفحه 49 تا 96