چرا شيعيان پس از سلام نماز سه بار «الله اكبر» مي گويند؟
چرا شيعيان پس از سلام نماز سه بار «الله اكبر» مي گويند؟
دليل اين عمل شيعيان سيره عملي پيامبر و اهل بيت او (عليهم السلام) و همچنين توصيه آن بزرگواران بر انجام اين عمل مي باشد.
در سیره پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) آمده است که وقتی ایشان مکه را فتح نمود، نماز جماعت ظهر را با اصحابش در کنار حجر الاسود اقامه کرد و آنگاه که سلام نماز را داد دستها را بلند کرد و سه مرتبه تکبير گفته و دعايي را نيز قرائت نمودند سپس به اصحاب خود توصيه نمودند اين عمل را انجام داده و ترك ننمايند.
در خصوص سيره ائمه اطهار عليه السلام نيز نقل شده امام صادق عليه السلام بعد از نمازشان دستان خود را بالا مي آوردند.
همچنین امام باقر عليه السلام فرمودند: « هرگاه سلام نمازت را دادي دستان خود را سه بار به همراه گفتن تكبير بالا بياور»
مرکز تخصصی نماز
ادامه مطلب
آيا جلوتر ايستادن مرد بر زن به هنگام نماز، برتري مرد بر زن را از دیدگاه اسلام اثبات نمي کند؟
آيا جلوتر ايستادن مرد بر زن به هنگام نماز، برتري مرد بر زن را از دیدگاه اسلام اثبات نمي کند؟
1.حکمِ جلوتر ایستادن مرد بر زن حکمِ همیشگی و کلّی نیست، چرا كه اگر فاصله زن و مرد بيشتر از پنج متر باشد، يا بين آنها حائلى مانند پرده يا ديوار باشد و يا در دو سطح مختلف (مثل طبقه اول و بالكن بعضى از مساجد) ايستاده باشند و زن جلوتر از مرد باشد، نمازشان صحيح است.
علاوه بر اينكه حکم فوق در جایی هست که هر يك از زن و مرد همزمان به نماز بايستند اما اگر يكي از آنها زودتر به نماز ايستاد وظيفه نفر بعدي است كه بايد فاصله لازم را رعايت نمايد خواه زن باشد يا مرد.
2.جلوتر ايستادن مرد نشانه برتري مردان نيست چرا كه از ديدگاه اسلام، مرد و زن از نظر حقيقت انسانيت و مسايل ارزشى يكسانند و هيچ يك بر ديگرى جز به تقوا و عمل صالح بيشتر، برترى ندارد خداوند متعال مي فرمايد:« إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاكُم» ؛ «گرامىترين شما نزد خداوند با تقواترين شماست»
3.ممکن است حکمت آن این باشد که چون زن همانند گل است و خواسته يا ناخواسته چشم هاي نامحرم را مي ربايد، حريم عفت و حيا ميان مردان و زنان به خوبي پاس داشته شود و اگر چنين حكمي نباشد و ايستادن زنان جلوي مردها متداول گردد، طبعاً زمينه وسوسه هاي شيطاني فراهم مي گردد و هنگامي كه در نماز نظر مرد به قد و قامت زني بيفتد به جاي توجه به خدا توجهاش به مسايل ديگر معطوف ميشود.
مرکز تخصصی نماز
ادامه مطلب
تولد نماز
تولد نماز
وقتی به قله کوه رسید، نشست و از توی غار به آسمان خیره شد.نگاهش مثل کسی بود که دلتنگ مسافری است. غار حرا آن روز بوی مهمانی می داد. دیوار ها انگار طور دیگری بودند.پیامبر رحمت برخاست تا با محبوب خود مناجات کند.ناگهان جبرییل نازل شد و سلام داد. پیامبر جوابش داد و اشاره ای به گوشه ی غار نمود. چشمه ای زلال از دل سنگ برآمد و جاری شد. جبرییل کنار آب رفت و وضو گرفت. پیامبر هم. جبرییل هدیه ی خدا را به زمین آورد؛ ایستاد و نماز ظهر را خواند .پیامبر هم هدیه ی خدا را در آغوش جان گرفت و به نماز ایستاد. بعد از نماز پایین آمد از کوه حرا و به خانه رفت. خدیجه را مهمان هدیه ی خدا کرد و نماز عصر را با او خواند. آن روز باشکوه بود برای آسمان و زمین و خورشید. تولد نماز بود.
منبع : سایت قنوت
ادامه مطلب
نماز، پيش از پيامبر(ص)، به مدينه رسيد.
نماز، پيش از پيامبر(ص)، به مدينه رسيد.
در سال يازدهم بعثت، رسول خدا(ص) در موسم حج با گروهي ديگر از مردم يثرب ملاقات و گفتوگو كرد. آموزههاي انساني اسلام، جاذبة معنوي رسول الله(ص) و جذبة آيات قرآن، دل آنان را نرم كرد. آنان اسلام را نه تنها راهي براي سعادت اخروي خود يافتند، بلكه آن را راهي براي بيرون آمدن از جنگهاي پي در پي نيز دانستند. پس دعوت رسول خدا(ص) را اجابت كردند و اسلام آوردند. سپس به شهر خود بازگشتند و مردم و خاندان خود را از آنچه بر آنان در مكه گذشته بود، آگاه كردند. اسلام در يثرب با استقبال شاياني مواجه شد. چيزي نگذشت كه در كوچهها و خانهها، سخن از محمد(ص) و اسلام و قرآن بر سر زبانها افتاد. اسعد بن زراره و ذكوان بن عبد قيس و ابوالهيثم، نخستين كساني بودند از مردم يثرب كه اسلام آوردند؛ در حالي كه برخي از آنان پيامبر(ص) را به چشم نديده بودند. يك سال پيش از هجرت، يعني در سال دوازدهم بعثت، دوازده نفر از انصار در موسم حج، در عقبة مني با رسول خدا بيعت كردند.[1] آنان پس از بيعت به مدينه بازگشتند و رسول خدا(ص) مصعب بن عمير بن هاشم را همراه آنان فرستاد تا به نومسلمانان يثرب، قرآن و نماز بياموزد. مصعب بر اسعد بن زراره وارد شد و در خانة او براي مسلمانان يثرب، پيشنمازي ميكرد و قرآن ميخواند.[2]
[1]. نامهاي آنان: اسعد بن زراره، عوف بن حارث، رافع بن مالك، قطبة بن عامر، عقبه بن عامر، معاذ بن حارث(برادر عوف بن حارث)، ذكوان بن عبد قيس، عبادة بن صامت، ابو عبدالرحمان، عباس بن عباده، ابوالهيثم، عويم بن ساعده.
[2]. ر.ك: محمدابراهيم آيتي، تاريخ پيامبر اسلام(ص)، ص191.
منبع : سایت قنوت
ادامه مطلب