راز توفیق پدرم مراقبه و نماز اول وقت بود

به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت‌الاسلام والمسلمین علی بهجت،  بسیاری این سوال را مطرح می کنند که آیت‌الله بهجت(ره)، چرا شیوه استادان خویش را دنبال نمی کرد و یا اینکه از چه شیوه ای در سیر و سلوک بهره می بردند.

وی افزود: این گونه سوالات بسیار مطرح می شود ولی جالب توجه است که پس از رحلت مرحوم والد ابعاد ناشناخته بسیاری از وجوهات روحانی و معنوی ایشان از بر ما و دیگران هویدا می شود که از همین مسایل عجیب بسیاری از رموز زندگی ایشان و شیوه سلوک ایشان نیز مشخص شده است.

وی گفت: آیت‌الله العظمی بهجت(ره) شیوه خاص خود را دنبال کردند و از میان شاگردان آیت‌الله العظمی قاضی(ره) تنها کسی بودند که شروع کار خویش را با مراقبه از سن کودکی و همنیشینی با مردان خدا و همچنین مشاهده روح معنوی از نماز و خشوع بزرگان دریافت کرده بود.

وی افزود: ایشان در سن چهارده سالگی در کربلا وقتی نماز مرحوم نایینی را مشاهده کرده بود به شدت تحت تاثیر این نماز واقع شده بود و مراتبی را در این نماز ایشان دیده بود که حتی شاگردان بزرگ میرزا نیز این حالات را ندیده بودند و همین مسایل کم کم ایشان را در مسیری که باید قرار داد.

حجت‌الاسلامبهجت، عنوان کرد: ایشان همیشه همه رابه مراقبت و نماز اول وقت و توجه به نماز سوق می دادند و می گفتند که همین دو عامل سعادت انسان را رقم می زند؛ زیرا اگر انسان گناه را دید و مرتکب نشد و دوری از گناه برای او ملکه می شود.

وی گفت: ایشان با همه وجود عبودیت را فلسفه حیات خویش می دانست و ذره ای برای خود به عنوان یک مرجع و عارف و فقیه شان خاصی قائل نبود و حتی یک بار هم در محضر بزرگان علم سخنی از مجتهد بودن شان به میان نیاوردند و خود را هیچ می پنداشتند.

فرزند آیت‌الله العظمی بهجت عنوان کرد: وقتی طلبه ای در لباس روحانیت و در این مسیر قرار گرفت باید خود را برای مسیری سخت و بسیار حساس آماده کند و همیشه از خود و رفتار خویش مراقبت داشته باشد