حضرت هیچ تقاضایی از دشمن ندارد جز تأخیر برای نماز شب عاشورا با اینکه هیچ ترس و وحشت و هراسی هم از دشمن ندارد.
در مسیر حرکت امام حسین علیه السلام سخنرانی‌های زیادی داشتند که در تاریخ ثبت شده و همه آنها بعد از نماز بوده.
ظهر عاشورا در میدان جنگ، زیر رگبار، نماز که می‌خواند اذان هم می‌گوید، و دست از مستحبات برنداشت.
کار این زن (زینب کبری) به کجا رسید که امام معصوم (سیدالشهدا) می‌فرماید: خواهرم زینب دوست دارم در نماز شبت به من دعا کنی.
وقتی امام حسین(ع) می خواستند از مدینه خارج شوند نماز خداحافظی خواندند. آمدند کنار قبر پیامبر(ص) و نماز خواند و خداحافظی کرد. همچنین کنار قبر مادرش زهرا(س) نماز به جای آورد و خداحافظی کرد.
از نماز حتی در جنگ غافل نشدند، ابوثمامه ظهر عاشورا به امام حسین(ع) عرض کرد آقا وقت نماز است. حضرت فرمود خداوند به شما جزای خیر بدهد، ایستادند به نماز خواندن.

راه نجات | در راه کربلا حر که یکی از فرماندهان لشکر یزیدی بود راه را بر امام حسین(ع) بست. برخوردهایی شد تا وقت نماز رسید، حضرت فرمود حر تو با لشکر خودت نماز بخوان ما هم خود نماز می‌خوانیم، حر گفت نه من و لشکرم با شما نماز می‌خوانیم. این رشته باطنی ولایت است که بالاخره انسان‌های معقتد را نجات می‌دهد.

فرهنگ شهادت| مسافر نمازش شکسته است جز در مسجدالحرام، مسجدالنبی و مسجد کوفه. شهادت امام حسین(ع) فقه را زیر و رو کرد، اینکه به مسافر می‌گویند در حرم سیدالشهدا(ع) نماز را کامل بخوان یعنی این خانه توست.
الف: خانه الوهیت: مسجد الحرام
ب: خانه نبوت: مسجد النبی
ج: خانه امامت: مسجد کوفه
د: خانه شهادت: حرم امام حسین(ع)
ملت ما ممتاز است چون فرهنگ شهادت دارد. افتخار ما اینست یازده پیشوای ما همگی از شهدا هستند.

قبولی عبادت| سه چیز باعث می‌شود نماز انسان قبول شود:
الف: حضور قلب (آن مقدار از نماز که توجه داشته باشیم قبول می‌شود)
ب: نافله(نماز‌های مستحبی که قبل یا بعد یا بین نمازها در شبانه روز رسیده)
ج: تربت امام حسین علیه السلام

 مرکز تخصصی نماز