نماز، اولین مورد پرسش در روز قیامت

قَالَ النَّبِیُّ(ص): أَوَّلُ مَا یُنْظَرُ فِی عَمَلِ الْعَبْدِ فِی یَوْمِ الْقِیَامَهِ فِی صَلَاتِهِ فَإِنْ قُبِلَتْ نُظِرَ فِی غَیْرِهَا وَ إِنْ لَمْ تُقْبَلْ لَمْ یُنْظَرْ فِی عَمَلِهِ بِشَیْ‏ءٍ؛[1]   

پیامبر(ص) فرمودند: در روز قیامت، ابتدا به نماز بنده نگاه می‌کنند اگر نمازش مقبول افتاد آن وقت به سایر اعمال او هم نگاه می‌شود و اگر نمازش مردود شد، دیگر به هیچ یک از اعمالش توجه نمی­‌شود.

مثل اینکه دکتری به مریض می‌گوید: از این نسخه اگر فلان دوا را نخوری، مصرف بقیه دواها بی‌فایده است یا معلم به دانش‌آموز می‌گوید: اگر به فلان سؤال [که برای معلم پاسخ دادن به آن بسیار مهم است] جواب ‌ندهی، ورقه‌ات را تصحیح ‌نمی‌کنم یا به کسی گفته‌ می‌شود: از این کتاب اگر فلان صفحه را نخوانی، گویی اصلاً کتاب را نخوانده‌ای.

در واقع نماز بهترین نتیجه و محصول کارخانه زندگی و بندگی انسان است که کیفیت مطلوب آن از سلامت همه دستگاه­‌ها و عرصه­‌ها حکایت دارد. بر عکس آن نیز صادق است یعنی ناقص و مخدوش بودن نماز نشان‌­دهنده بیمار و مشکل‌دار بودن سایر اعمال فرد است.

[1]. مجلسی، بحار الأنوار، ج‏79، ص 227،  باب 1 فضل الصلاه و عقاب تارکها ... .