ذكر اللّه شفاء القلوب

با ذكر، همة ترسها از ميان برمىخيزد و همة ناراحتىها از آدمى سترده مىشود. آنگاه كه فرد به ياد خدا مىافتد، قلبش با طمأنينه، آباد مىشود و از خشنودى الهى سرشار مىگردد؛ قلبى كه پيشتر از ترس و يأس آكنده بود. لطف و توجه پروردگار، قلب ذاكر را زير سايه خود قرار مىدهد و انسان، به اين يقين مىرسد كه رهيدن از ناراحتىهاى درونى، آسان و هموار است و مىتوان وسوسههاى شيطانى را در هم كوبيد و گمانهاى باطل را از خود دور ساخت. چنين فردى، همواره با خدا است و از هيچ امرى بيم ندارد و به هيچ عارضهاى روانى دچار نمىگردد. اين حالت، به خاطر ثباتى كه خداوند در دل او ايجاد مىكند، به هم مىرسد.1
نوشته خود را با کلامی از رسول اکرم (صلى الله عليه و آله) به پایان میبریم که در واقع، نتیجه این سطور نیز محسوب میشود. آن حضرت در روايتى فرمودند: «ذكر اللّه شفاء القلوب؛۸ ياد خدا شفاى دلها است».
پینوشت
1. محمد بن محمد غزالى، مكاشفه القلوب، ص145.