معناى عرفانى نماز

 بعضى از بزرگان نيز صلاه را از (تصليه) مشتق دانسته اند; به اين مـعـنا كه عرب هنگامى كه مى خواست چوب كج را راست كند آن را به آتـش نـزديك كرده, در معرض حرارت قرار مى داد و به آن تصليه مى گـفـتـنـد. با توجه به اين معنا گويى نمازگزار وقتى به نماز مى ايـسـتد و توجه به مبدا اعلا پيدا مى كند به واسطه حرارتى كه دراثر حركت صعودى و نزديك شدن به كانون حقيقت معنوى در نفسش حاصل مـى شـود, قـدرت پـيـدا مى كند كج رفتارى هاى نفس را كه بر اثرتـوجـه بـه غـيـر خـدا و مـيـل به باطل پيدا شده, راست و تعديل نمايد.(1)

1ـ ر.ك: سـيـد احـمـد فهرى, پرواز در ملكوت, (شرح و تفسير آدابالصلوه امام خمينى) ص22.