منافیات نماز

 منافیات اقبال دل

منافی نماز یا آن است که مبطل نماز می باشد، یا آن که نقص به کمال نماز وارد می آورد و آن منقسم می شودبه منافیات صحت آن.

اما اول : آن چیزهایی است که منافی توجه و اقبال دل باشد، بجناب اقدس  الهی، از قبیل : خیالات داد و ستد و سود و معاملات و دوستی و دشمنی کردن و جواب دعاوی و گفتگوی با اعادی و هرچه از این عالم در دل بگذرانی و متوجه شوی به امور دنیا، بلکه تفکر نمودن در آنچه متعلق به امور نماز نباشد اگر چه امور اخروی نیز نبوده باشد چه آن که همین ، از کارها و کلیدهای شیطان میباشد از جهت آنکه در نماز فقط قصد لله باید کرد تا مستوجب ثواب گردید و باید متوجه شد در هر فعلی از افعال نماز، در حین اشتغال به آن فعل ، به آدابی که در همان فعل روایت شده است از شارع مقدس و به همین معنی اشارت شدهدر قول رسول خدا (صلی الله علیه وآله ): انا لک من صلاتک ما اقبلت علیه جزاین نیست که برای تو خواهد بود از نمازت ، به مقدار آنچه اقبال و روی دل داشته ای به آن.وداخل در این قسم است آنچه را که فقهاء شمرده اند از مکروهات : مثل مدافعه بول و غایط و چرت زدن و آب دماغ و آب دهان انداختن و فعل عبث (مثل دست به ریش مالیدن و غیر اینها). پس بدرستی که همه اینها مشترکند در ضدیت با اقبال، به علت آنکه اینها همه منافیات خشوعند.

منبع : کتاب اسرار نماز ، شیخ ثانی (ره)