نماز خوف

نماز خوف
 
 38111666057067276038.jpeg
مسلمانان در سخت ترین شرایط، نماز را به جماعت می خواندند. برای مثال، حتی در حال جنگ، نماز خوف را به جماعت به جا می آوردند.
نمازخوف، نخستین بار در جنگ «ذات الرقاع» خوانده شد.1 از آنجا که ترس بر مسلمانان غالب شده بود که مبادا هنگام نماز مورد تهاجم دشمن قرار گیرند، این آیه نازل شد که می فرماید:
هنگامی که سفر می کنید، گناهی بر شما نیست که نماز را کوتاه کنید، اگر از فتنه (و خطر) کافران بترسید؛ زیرا کافران، برای شما دشمن آشکاری هستند. (نساء: 101)
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله دستور داد نیمی از لشکر در قسمت جلو در برابر دشمن صف بیارایند ونیم دیگر در صف جماعت به پیامبر اقتدا کنند.
یک رکعت از نماز که خواندهشد، نیروهایی که در برابر دشمن ایستاده بودند، به سرعت جای گزین نمازگزاران شدند و رکعت دوم نماز را به پیامبر اقتدا کردند و گروه اول، رکعت دوم را فرادا خوانده و به سرعت خود را به میدان رساندند. به این ترتیب، هر دو گروه به ثواب نماز جماعت با پیامبر رسیدند و هشیارانه به مقابله با دشمن پرداختند.
یک بار دیگر نیز در سال 61 هجری، نماز خوف در کربلا و در ظهر عاشورا به امامت سالار شهیدان حسین بن علی علیه السلام خوانده شد.2
1. این جنگ را به دلیل اینکه در کوه هاى «ذات الرقاع» واقع شد، به این نام نامیدند.
2. بهترین پناهگاه، ص 102.




[ سه شنبه 26 خرداد 1394  ] [ 10:53 AM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]