دوزخ ارمغان ترک نماز

«فىِ جَنَّاتٍ یَتَسَاءَلُونَ × عَنِ الْمُجْرِمِینَ  مَا سَلَکَکمُ‏ْ فىِ سَقَرَ  قَالُواْ لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ...»؛^[1] آنها در باغ هاى بهشتند و سؤال می ‏کنند از مجرمان. چه چیز شما را به دوزخ وارد ساخت؟! مى‏گویند: ما از نمازگزاران نبودیم...».

این آیات گوشه‏اى از شرح حال اصحاب یمین و گروه مقابل آنهاست، آنها به چند گناه بزرگ خویش در این رابطه اعتراف مى‏کنند: یکی از این گناهان ترک نماز است؛ البته نماز از آنجا که عبادت خدا است بدون ایمان به او میسر نیست، بنابراین ذکر آن رمزى است براى ایمان و اعتقاد به خداوند و تسلیم در برابر فرمان او.^[2]

از رسول خدا صلی الله علیه و آله روایت شده: «نماز خود را ضایع نسازید، زیرا هر کس نمازش را ضایع گزارد (بدان اهمیت ندهد) با قارون و هامان (وزیر فرعون) محشور گردد و خداوند را حق و سزاوار است که او را با منافقین به دوزخ فرستد، پس واى بر آن کس که محافظت نکند بر نماز (غافل از آن باشد) و...».^[3]

پانویس:

1-سوره مدثر/40-43.
2- تفسیر نمونه، پیشین، ج‏25، ص 255-253.
3- شیخ صدوق، عیون أخبارالرضا علیه السلام، ‏ترجمه حمیدرضا مستفید و على اکبر غفارى،‏ تهران‏، صدوق، 1372 ش،‏ اول‏، ج2، ص22.