«حضور و خشوع سیدالساجدین(ع) در نماز»

علامه بزرگوار مجلسی در کتال شریف بحار نقل میکند که:

حضرت علی بن الحسین(ع)مشغول نماز بود که فرزندش امام باقر(ع) که در طفولیت بود در چاه عمیقی که در حیاط خانه بود افتاد٬وقتی مادر بچه متوجه این موضوع شد ناله و فریاد کشید و به سر و صورت می زد و صدا میکرد٬یابن رسول الله فرزندت محمد غرق شد.

حضرت از نمازش جدا نشد با اینکه صدای اضطراب فرزندش را درون چاه می شنید.پس از پایان نماز حضرت به کنار چاه نشست و دست مبارکش را به درون چاه برد٬و فرزندش را خارج کرد در حالیکه فرزندش روی دست مبارکش مشغول بازی و خنده بود و او را به مادرش تحویل داد و فرمود: بیا٬این فرزندت٬ای کسی که یقینت به خدا ضعیف است.

سپس فرمود:ملامتی بر تو نیست٬من در مقابل خداوند جبار بودم که اگر از اورو بر می گرداندم او نیز از من روی می گرداند و فراموشم می کرد٬آیا بعد ازرو گردانی خدا کسی مهربان خواهد بود.

منبع:بحارـجلد۸۴ـص۲۴۵