نقش دوستان و معاشران در نماز کودک و نوجوان

بـسـيـارى از رفتارها و افكار كودك و نوجوان متاءثر از فكر و رفتار دوستان آنها است. وقتى كودك و نوجوان هم سن و سالان خود را در كوچه، مدرسه ، محلّه ، مسجد، پارك و... مى بيند و يا بـا آنـهـا آشـنـا مى شود، خواسته يا ناخواسته از آنان تاءثير مى پذيرد و خود را همچون آنان قـرار داده و عمل ديگران را براى خود الگو قرار مى دهد. لذا دوستان ، خصوصاً با آنهايى كه صميمى ترند، نقش بسزايى در ترغيب كودك و نوجوان به نماز يا غفلت و ترك نماز دارند.

تـحـقـيقات نشان مى دهد، هر قدر نزديك ترين دوستان افراد در سنين نوجوانى به انجام رفتار نـمـاز پـاى بندى بيشترى داشته باشند، بر روى آنها تاءثير مستقيم گذاشته و نقش مؤ ثرى در تـشـويـق و تـرغـيـب آنـهـا خـواهد داشت و به عكس هر چه نزديك ترين دوستان افراد در دوران نوجوانى نگرش منفى نسبت به نماز داشته باشند بر روى آنها نيز تاثير منفى گذاشته و از گرايش آنان به نماز خواهد كاست .1

بـنابراين والدين با مراقبت منطقى و صحيح ، لازم است كودك و نوجوان را از دوستى با كسانى كـه بـه نـمـاز بـى اهـمـيـت انـد بـرحـذر دارنـد و دليـل ايـن عـمـل را نـيـز بـرايـشـان بـيـان كـنـند تا با رغبت و ميل باطنى از دوستى با چنين افرادى پرهيز نمايند

  1 فصلنامه تعليم و تربيت ، شماره 47، ص 79.