فلسفه وضو

عن الصادق - عليه السلام -:

(از كتاب مصباح الشريعه از امام صادق (ع ) روايت شده است كه ) فرمود: چون آهنگ طهارت و وضو كنى ، به سوى آب پيش رو؛ همانند اينكه به رحمت خدا نزديك مى شوى كه همانا خداوند تعالى آب را كليد تقرب به خود و مناجات با خود و راهنماى وصول به آستانش قرار داده است و همچنان كه رحمتش گناهان بندگان را مى سترد، آلودگيهاى ظاهرى را آب پاك مى سازد، نه چيز ديگر. خداوند تعالى فرمود: ((اوست كسى كه بادها را پيشاپيش رحمتش بشارت (دهنده ) فرستاد و از آسمان ، آب پاك كننده فروفرستاديم )) و فرمود عز و جل : ((ما هر چيز زنده را از آب آفريديم )) ؛ پس همچنان كه همه نعمتهاى دنيا را به آب زندگى بخشيده ، به فضل و رحمت خود حيات دلها را در طاعات قرار داد، و در صفا، زلالى ، پاك كنندگى و بركت آب و اينكه چسان دقيق و لطيف با همه چيز و در همه چيز آميخته مى شود بينديش . و آن را در پاك نمودن اعضايى كه خدا تو را به تطهيرشان امر فرموده به كار ببر و آداب واجب و مستحب آن را به جاى آور كه در هر يك از آن آداب ، فوايد بسيارى است كه هرگاه با حفظ حرمت ، آنها را به كار برى به زودى چشمه فوايد آن برايت مى جوشد؛ سپس ، با خلق خدا آميزش و معاشرت كن همانند آميخته شدن آب با همه چيز كه حق هر چيز را اداء مى كند و در عين حال ماهيت آن ، تغيير نمى يابد، تا از سخن رسول الله (ص ) كه فرمود: ((مؤ من خاص ، همانند آب است ))، پندگيرى . و بايد(خلوص و) صفايت با خدا در همه عبادات و طاعاتت به صفاى آب ماند، مانند آن گاه كه خداوند آن را از آسمان نازل نمود و پاك كننده اش ‍ ناميد. و هنگام شست و شوى اعضاى بدنت با آب ، قلب خود را با تقوى و يقين پاكيزه گردان .

(مصباح الشريعة ، باب 10. بحارالانوار، ج 77، ص 339)