نماز ركن دین است

  و الذّین یمسّكون بالكتاب و اقاموا الصّلوه انّا لا نضیع اجر المصلحین.
و آنها كه به كتاب (خدا) تمسّك جویند و نماز را برپا دارند (پاداش بزرگی خواهند داشت زیرا) ما پاداش مصلحان را ضایع نخواهیم كرد. «اعراف ، 170»
و این كه می‌بینیم از میان فرمانهای خدا مخصوصاً روی نماز تكیه شده است به خاطر آن است كه نماز واقعی پیوند انسان را با خدا چنان محكم می‌كند كه در برابر هركار و هر برنامه او را حاضر و ناظر و مراقب اعمال خویش می‌بیند و این همان است كه در آیات دیگر از آن تعبیر به تأثیر نماز در دعوت به امر به معروف و نهی از منكر شده است و ارتباط این موضوع با اصلاح جامعه‌ انسانی روشنتر از آن است كه نیاز به بیان داشته باشد.[1]
و اگر از میان همه اجزاء دین تنها اقامه نماز را ذكر كرد برای شرافتی بود كه نماز بر سایر اجزاء دین دارد، چون نماز ركن دین است، به وسیله نماز یاد خدا و خضوع در برابر او كه جان همه شرایع دینی است حفظ می‌شود.[2]

[1] . تفسیر نمونه، ج 6، ص 435 - 436 ـ سوره‌ی اعراف، آیه‌ی 170.

[2] . المیزان، ج 8 ص 440.