آثار اخلاقي،تربيتي نماز جماعت

در نماز جماعت،افراد در يک صف قرار مي‏گيرند و امتيازات موهوم صنفي،نژادي،زباني،مالي و...کنار مي‏رود و صفا و صميميت ونوعدوستي در دلها زنده مي‏شود و مؤمنان،با ديدار يکديگر در صف‏عبادت،احساس دلگرمي و قدرت و اميد مي‏کنند.

 نماز جماعت،عامل نظم و انضباط،صف‏بندي و وقت‏شناسي‏است.

 روحيه فردگرايي و انزوا و گوشه ‏گيري را از بين مي‏برد و نوعي مبارزه‏با غرور و خودخواهي را در بر دارد.

 نماز جماعت،«وحدت‏»در گفتار،جهت،هدف و امام را مي‏آموزدو از آنجا که بايد پرهيزکارترين و لايق‏ترين اشخاص،به امامت نمازبايستد،نوعي آموزش و الهام دهنده علم و تقوا و عدالت است.

 نماز جماعت،کينه ‏ها و کدورت‏ ها و سوء ظن‏ ها را از ميان مي‏برد وسطح دانش و عبوديت و خضوع را در جامعه اهل نماز، افزايش مي‏دهد.

 به خاطر اينهمه آثار است که به نماز جماعت،آنهمه توصيه شده‏است.حتي نابينايي وقتي از حضور پيامبر،اجازه خواست که به مسجدنيايد،آنحضرت فرمود:از خانه تا مسجد،ريسماني ببندد و به کمک آن،خود را به نماز جماعت‏برساند. (18) و نيز، نابيناياني که اجازه ترک شرکت‏در نماز خواستند،رسول خدا(ص)اجازه نفرمود. (19) از طرف ديگر،برخورد شديد نسبت‏به کساني که به نماز جماعت‏اهميت نمي‏دهند،نشان ديگري بر اهميت و سازندگي آن است.

 در حديث است که به چنان کسان،همسر ندهيد (20) و معرف آنان‏نشويد. (21)

 18- وسائل،ج 5 ص 377.

 19- کنزالعمال،ج 8 ص 255.

 20- سفينة البحار،ج 1،جماعت.

21- سفينة البحار،ج 1،جماعت.