او به سبب الطاف و نعمت‌هايش به من، سزاوار عبادت است.
قال الامام زين العابدين ـ عليه السّلام ـ : انّي أكره أن اعبد اللّه و لا غرض لي الاّ ثوابه. فأكون كالعبد الطّمع المطمّع، ان طمع عمل و الاّ لم يعمل، و أكره أن (لا) أعبده الاّ لخوف عقابه، فأكون كالعبد السّوء، ان لم يخف لم يعمل. قيل: فلم تعبده؟ قال: لما هو أهله بأياديه علي و انعامه[1].
امام سجاد ـ عليه السّلام ـ : من خوش ندارم كه خدا را عبادت كنم در حالي كه از اين كار غرضي جز پاداش او نداشته باشم; زيرا در اين صورت مانند برده‌ي طمعكار هستم كه اگر به چيزي چشم داشته باشد كار مي‌كند و گر نه كار نمي‌كند; همچنين خوش ندارم كه خدا را جز به سبب ترس از كيفر او عبادت نكنم، چه در اين حال همچون بنده‌ي نابكاري خواهم بود كه اگر نترسد كار نمي‌كند. عرض شد: پس، براي چه خدا را عبادت مي‌كني؟ فرمود: زيرا او به سبب الطاف و نعمت‌هايش به من، سزاوار عبادت است.
[1]. البحار: 70 / 210 / 33.
درباره وبلاگ
آرشیو ماهانه
آرشیو موضوعی
آمار وبلاگ
دیگر امکانات
دستور آسان نماز شب از زبان حجت الاسلام عالی وصیت شهدا
