عشق امام رضا (ع) به نماز  

   امام کسی است که عابدترین مردم باشد [1] ، الحق که خود آن حضرت از مصادیق کامل و بارز آن هستند، و جهت اینکه امام عابدترین مردم است، این است که معرفت امام نسبت به ذات اقدس الهی از همگان بیشتر است، هر چه معرفت بیشتر باشد، شخص به انجام وظیفه عبودیت مصمم‏تر و کوشاتر است، تا جائی که به عبادت عشق می‏ورزد، و در هیچ حال از معبود خود غافل نیست، همیشه در حال عبادت است، یا اشتغال به نماز دارد یا مشغول دعاء و مناجات است، لبها به ذکر و تسبیح در حرکت، یا در حال احسان به بندگان خداست که این هم خود عبادت است یا مشغول کسب حلال است برای امرار معاش که این نیز عبادت است، غذا و خوراک، خواب و استراحت هم چون به منظور تجدید قوا برای عبادت است، باز خود عبادت محسوب می‏شود [2]

[1] احتجاج طبرسی، ج 2، ص 437.

[2] مجالس الشیعه، ص 330.