سوره حمد شفا‌بخش بیماریهای تن و جان

 

  در روایات از امام باقر (ع) رسیده است كسی را كه سوره حمد شفا نداد هیچ چیزی شفا نمی دهد. این هم به معنای شفای از مرض ظاهری است هم شفای از بیماریهای درونی. اما درباره شفای از مرض ظاهری،‌ 7 بار سوره مباركه حمد را انسان قرائت كند، یقینا منتج خواهد بود. مجرب هم هست.

 اما عمده، شفای از دردهای درونی است كه قرآن برای همان شفای دردها نازل شده است كه «و ننزل من القرآن ما هو شفاء و رحمة» یا فرمود:‌ «شفاء لِما فی الصدور» اگر قرآن شفای ما فی الصدور است،‌ و اگر بیماریهای صدر جهل است و رذایل اخلاقی، اگر قرآن جهل و دیگر رذایل اخلاقی را درمان می ‌كند، عصاره همه درمانها در سوره مباركه حمد است. اگر كسی مشكلات علمی اش را یعنی آن جهل دینی ‌اش را با سوره حمد درمان نكند و رذایل اخلاقیش را سوره‌ حمد معالجه نكند دیگر سور او را درمان نخواهند كرد.

 «من لم یبرأه الحمد لم یبرأه شیء» از امام باقر مرحوم كلینی(رض) نقل كرد كه امام باقر(ع) فرمود:‌ كسی را كه حمد درمان نكند چیزی او را شفا نمی‌بخشد. و اساس قرآن شفای از آن رذایل اخلاقی و عقائد بد است. گرچه خدا فرمود: «و ننزل من القرآن ما هو الشفاء» اما فرمود قسمت مهم این شفاء، شفای دل است. فرمود: «شفاء لما فی الصدور» آنچه كه در صدر انسان از امراض است قرآن آن بیماریها را درمان می‌كند. و نمونه‌هایی از بیماریهای دل را هم قرآن بیان كرده است. جهل را كینه و عداوت را و دیگر رذایل اخلاقی را قرآن مرض دل می ‌داند.
منبع: خبرگزاری مهر- گروه دین و اندیشه.