سنگینی و بزرگی نماز

 خدای سبحان در آیه 45 نماز را به بزرگی و عظمت یاد می کند. این تعبیر بیان گر اهمیّت و عظمت ذاتی نماز است. بنابراین، اگرچه حمل آن میسور خاشعان است لیکن بر آنان نیز سنگین و عظیم است. از این رو امامان معصوم (ع) هنگام نماز وادای این امانت سنگین الهی با چهره زرد و تپش پهلوها نماز می گزاردند چنان که درباره امام حسن مجتبی(ع) گفته شده است کان اذا اقام فی صلاته ترتعد فرائصه بین یدی ربّه؛(1) وقتی برای نماز می ایستاد پهلوهایش در برابر خدا دچار تپش و لرزش می شد.

1. بحارالانوار، ج 43، ص 331.