امامان مصداق برجسته اقامه نماز

 بهرحال بی تردید از مصادیق برجسته آنان که اقامه نماز در هر دو بعد داشتند امامان سلام اللّه علیهم اجمعین بودند. بعنی هم اصرار بر گسترش فرهنگ نماز و اقامه آن در جامعه داشتند و هم خود نماز راستین قرآنی می خواندند نمازی که بحق معراج بود.

اما در عرصه اول تنها به بیان دو نمونه اکتفاء می کنیم:

یکم: مولی علی ع در جنگ صفین مشغول جنگ و مبارزه بود در همان حال بین دو سپاه مراقب خورشید بود. ابن عباس گفت: ای امیرمؤمنان این کار چیست؟ فرمود: منتظر زوال خورشیدم تا نماز را به جای آورم ابن عباس گفت: آیا اکنون وقت نماز است؟ جنگ فرصتی برای نماز باقی نگذاشته است. فرمود: برای چه با آنان می جنگیم همانا برای نماز با آنان می جنگیم.1

دوم: نماز ظهر عاشورای سالار شهیدان ابی عبداللّه ع از مصادیق برجسته فرهنگ نماز در جامعه است.

سید ابن طاوس در لهوف می نویسد:

وقت نماز ظهر فرا رسید امام حسین ع به زهبر بن قین و سعید بن عبداللّه حنفی امر کرد به با نصف کسانی که باقی مانده بودند به ترتیب نماز خوف پیش روی آن حضرت بایستند آنگاه امام حسین ع با سایر اصحاب نماز خود را خواند در این هنگام تیری به طرف حسینع آمد. سعید بن عبداللّه به پیش آمد و خود را سپر حسین ع نمود و همچنان استوار ایستاد و تیرها را به جان خرید تا اینکه او بر اثر شدّت جراحات تیرها به زمین افتاد.2

تشویق و ترغیب فراوان معصومین علیهم السلام بر نماز، برپایی نماز جماعت و...و... از مصادیق برپایی فرهنگ نماز و اقامه آن است.

1. ارشاد القلوب، ص 217.

2. اللهوف علی قتلی الطفوف، ص 165.