کسی که وارد نماز شود و به عظمت پروردگار توجه نداشته باشد

  در روایت آمده است: «کسی که وارد نماز می شود و به عظمت من توجه ندارد، آیا نمی ترسد که او را به صورت حماری مسخ کنم؟»⁽¹⁾ یعنی کسی که با خدا سخن می گوید و دلش با او نیست، آن قدر کارش زشت است که مستحق این است که همان جا عقوبتش کند و بگوید تو آدم نیستی، تو الاغ هستی! اگر در این عبارت مقداری بیندیشیم، تصمیم می گیریم که دلمان را در نماز حفظ کنیم. آن وقت هر قدر بعدش توجه و تمرین کنیم، در این راه موفق تر خواهیم بود.

1 مولی محسن فیض کاشانی، المحجة البیضاء فی تهذیب الاحیاء، ج 1، ص 382.