قرآن مجید از وقت نمازها این­گونه یاد می­کند:

  1. وَ أقِم الصّلوة طرفیِ النّهارِ وزُلفاً مّن الّیلِ إنّ الْحَسَناتِ یُذهِبنَ السّیِّئاتِ ذلکَ ذِکری للذّ اکِرینَ([1]): نماز را در دو نیمه­ی روز صبح، ظهر و عصر و شب هنگام مغرب و عش([2]) برپا دار، بی­شک خوبی­ها، بدی­ها را از میان می­برد. این پندی است برای پندگیران.

2. أقِم الصّلوة لدُلوکِ الشّمسِ إلَی غَسَقِ الّیْلِ وَقُرءانَ الْفَجرِ إنّ قَُرءانَ الْفَجرِ کانَ مَشهود([3]): نماز را از نیمه­ی روز تا نیمه­ی شب ظهر و عصر و مغرب و عش به جای آور، همچنین خواندنی سپیده دم نماز صبح را. خواندنی سپیده دم دیده می­شود.([4])

3. یأیُّها الّذینَ ءامَنُوا لِیستئْذِنکُم الّذین ملکَت أیْمانُکُم والّذینَ لَمْ یبلُغوا الْحُلُمَ مِنکم ثلث مَرّ تٍ مّن قَبْلِ صَلَوة الْفجرِوحینَ تضعُون ثِیابَکُم مِّن الظّهیرةِ ومِن بَعدِ صَلَوة العِشاءِ ثَلثُ عوراتٍ لّکُم لیسَ عَلیکُم ولاَ عَلیهِم جُناحُ بعدَ هُنّ طوّافون عَلیکُم بعضُکُم علی بعضٍ کذلکَ یُبیِّنُ اللهُ لَکُم الأیاتِ واللهُ علیمٌ حکیم([5]): ای مؤمنان! بردگانتان و کسانی از شما که بالغ نشده­اند هرگاه بخواهند به شما سر بزنند در سه هنگام باید برای سرزدن اذن بگیرند: پیش از نماز بامداد، در نیمروز که [برای زدودن خستگی] جامه از تن بر می­گیرید و پس از نماز عشا. این وقت­ها ویژه­ی خود شماست. در وقت­های دیگر نه بر شما و نه بر آن­ها گناهی نیست که با هم رفت و آمد داشته باشید....

پی ­نوشت:

[1]. هود 11 : 114.

[2]. علاّمه­ی طباطبایی(قدس سرّه) پس از بازگویی حدیثی از امام باقر(علیه السلام) که بخشی از آیه­ی شریفه­ی بالا را در بر دارد، می­فرماید: الحدیث لایخلو من ظهورٍ فی تفسیر طرفی النهار بما قبل الظهر و ما بعدها لیشمل أوقات الخمس؛ این حدیث گویا طرفی النهار را قبل از ظهر و بعد از ظهر دانسته است تا آیه را در بر دارنده­ی اشاره به اوقات همه­ی نمازهای پنج­گانه بداند. المیزان، ذیل آیه­ی بال.

[3]. الاسراء 17 : 78.

[4]. یعنی آن را هم فرشتگان شب و هم فرشتگان روز می­بینند المیزان.

[5] . النّور 24 : 58.