نماز شب

ساده لباس می پوشید؛ این موضوع برای ما که می دانستیم مدت ها در آمریکا زندگی کرده است تعجب آور بود. عقیده داشت باید ساده، ولی تمیز بود تا بتوان با مردم ارتباط برقرار کرد. تا پاسی از شب کار می کرد بعد نماز شب می خواند. روی موکت می خوابید. کارهایش را روی زمین انجام می داد و گاهی از یک میز کوچک استفاده می کرد. با وجود مشغله زیاد، خواندن قرآن و نهج البلاغه را از یاد نمی برد. اهل برنامه ریزی بود. حداکثر استفاده را از زمانی می برد. همیشه لبی خندان داشت و با خوش رویی با همکاران و ارباب رجوع برخورد می کرد. اولین فردی بود که بچه ها را نیمه شب بیدار می کرد تا نماز شب بخوانند.1

1. همان، ص 40، خاطره رضا ایران منش از شهید محمد طائی.