یکی از کسبه بازار مشهد نقل می‏کرد:
ما دو نفر بودیم که وضع مالی مان خیلی بود، یک روز تصمیم گرفتیم برای مشکل خود برویم خدمت شیخ حسنعلی اصفهانی. رفتیم منزل ایشان. عده زیادی در انتظار نوبت بودند. ما هم منتظر ماندیم تا نوبتمان برسد. اما ناگهان شیخ از میان جمعیت، ما را پیش خود خواند. به من گفت: تو باید کاری را انجام دهی که آن را ترک کرده‏ای. بعد به دوستم گفت: تو هم کاری را که انجام می‏دهی، ترک کن. بروید و به وظایف خود عمل کنید تا وضع شما بهتر شود!
اعتراف می‏کنم که من نماز نمی‏خواندم و دوستم هم شرابخوار بود. به توصیه شیخ، گناهان خود را ترک و به وظایف دینی خود عمل کردیم. از آن پس من هرگز نمازم ترک نشد و با توجه خاص آن را می‏خواندم. این بود که بعد از آن، وضع مالی ام بهتر شد. (1)

1) نشان از بی نشانها / ص 57