تأثیر فروتنی در نماز

قال جعفر - علیه السلام -:
یابن جندب! قال الله - عزوجل - فی بعض ما اوحی: انما اقبل الصلاة ممن یتواضع لعظمتی، و یکف نفسه و عن الشهوات من اجلی، و یقطع نهاره بذرکری، و لا یتعظم علی خلقی، و یطعم الجایع و یکسو العاری، و یرحم المصاب، و یؤوی الغریب، فذلک یشرق نوره مثل الشمس. اجعل له فی الظلمة نوراً و فی الجهالة حلماً اکلأه بعزتی و استحفظه ملائکتی یدعونی فالبیه و یسالنی. فاعطیه فمثل ذلک العبد عندی کمثل جنات الفردوس لا ییبس ثمارها و لا تتغیر عن حالها؛
ای پسر جندب! خدای - عزوجل - در بعضی از کلام خویش که وحی نموده می‏فرماید: همانا من نماز کسی را می‏پذیرم که در برابر بزرگی و عظمتم فروتنی کند و خود را برای خشنودی من از شهوات (حرام باز دارد و روزش را به یاد من شب کند و بر خلقم بزرگی نکند گرسنه را سیر نموده و برهنه را بپوشاند و بر مصیبت زده ترحم کند و غریب را پناه دهد چنین بنده‏ای نورش مثل نور خوشید خواهد درخشید من برای او در ظلمت‏ها و تاریکی‏ها و گرفتاری‏ها نور و روشنایی قرار می‏دهم و در میان نادانان او را به زینت حلم و بزرگواری مزین می‏کنم به عزت و جلالم سوگند! خود، او را حراست می‏نمایم و از ملائکه‏ام خواسته‏ام که او را محافظت نمایند او مرا می‏خواند من او را لبیک می‏گویم و هرچه سؤال و خواهش کند، به او عطا می‏نمایم او نزد من مانند باغهای بهشت است که میوه‏هایش به پایان نمی‏رسد و تغییر حالت نمی‏دهد.
(بحارالانوار، ج 69، ص 391)