ریا در عبادت‏

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله -:
ایما عبد التفت فی صلاته، قال الله تعالی: یا عبدی! الی من تقصد و من تطلب؟ اربا غیری ترید؟ او رقیباً سوای تطلب؟ او جواداً خلای تبغی؟ و انا اکرم، الاکرمین، و اجود الاجودین، و افضل المعطین. اثیبک ثواباً لا یحصی قدره. اقبل علی فانی علیک مقبل و ملائکتی علیک مقبلون. فان اقبل زال عنه اثم ما کن منه. فان التفت ثانیة اعاد الله مقالته، فان اقبل علی صلاته غفر الله له و تجاوز عنه ما کان منه. فان التفت ثالثه اعاد الله مقالته، فان اقبل علی صلاته غفر الله له ما تقدم من ذنبه فان، التفت رابعة اعرض الله عنه، و اعرضت الملائکة عنه، و یقول: ولیتک یا عبدی الی ما تولیت؛
هرگاه بنده‏ای در نمازش توجه و التفات به غیر خدا پیدا کند، خداوند، - تبارک و تعالی - به او می‏فرماید: ای بنده من! اراده چه کسی را می‏کنی و از که طلب حاجتی می‏نمایی؟ آیا پروردگاری غیر من می‏خواهی و یا ناظری جز من می‏جویی و یا بخشنده‏تر از من یافته‏ای؟ حال آن که من اکرم الاکرمین و اجود الاجودین و شایسته‏ترین عطا کنندگان می‏باشم، من به تو ثواب بی‏حساب می‏دهم که قابل شمارش نباشد، (بنده من!) به من توجه کن و به سوی من بیا که من نیز به تو روی می‏آورم و ملائکه‏ام نیز به تو روی آورده‏اند اگر روی به خدا آورد، خداوند گناهش را می‏آمرزد، چون مجدداً روی برگردانید خداوند گفته‏اش را تکرار می‏کند پس اگر بار سوم به غیر خدا رو آورد، خداوند گناهش را می‏آمرزد و از تقصیر او می‏گذرد هرگاه بار سوم به غیر خدا رو آورد، خداوند سخنان اول را تکرار می‏فرماید اگر به خدا توجه پیدا کند، خداوند گناهش را می‏آمرزد و هرگاه بار چهارم از خداوند روی برگرداند خداوند متعال از او اعراض می‏نماید و ملائکه‏اش نیز از او روی گردان می‏شوند و می‏فرماید: بنده من! تو را به آنچه در پی آن هستی، وا می‏گذارم.
(بحارالانوار، ج 84، ص 244)