علت تسبیح در رکوع و سجود

قال الرضا - علیه السلام -:
فان قال: فلم جعل التسبیح فی الرکوع و السجود قیل: لعلل منها ان یکون العبد مع خضوعه و خشوعه و تعبده و تورعه و استکانته و تذلله و تواضعه و تقربه الی ربه مقدساً له ممجداً مسبحاً معظماً شاکراً لخالقه و رازقه، فلا یذهب به الفکر و الامانی الی غیر الله؛
اگر کسی بگوید: چرا دستور تسبیح در رکوع و سجود داده شده؟ در پاسخ گفته می‏شود علتهایی دارد، از جمله این که بنده در برابر خدا، خضوع و خشوع و تعبد و ورع و آرامش و خواری و فروتنی نماید و تقربش به سوی خدا باشد، و او را تقدیس و تسبیح و تمجید و تعظیم نماید، و سپاسگزار آفریننده و روزی دهنده خود باشد و اندیشه و فکر و آرزوهایش وی را به سوی غیر خدا نکشاند.
(بحارالانوار، ج 85، ص 101)